عادل فردوسی پور در زمان اجرا و حضورش در قاب تلویزیون، به «منتقد» و «مو از ماست کشیدن» معروف بود؛ اما حالا شاگرد سابق او، معنای جدیدی در واژه «انتقاد» ایجاد کرده و چه بسا که شدت و لحن نقد های میثاقی، بسیار شدیدتر و آتشین تر از استاد خود باشد!
بحث اصلی ما، تازه کردن و تداعی گذشته های نه چندان دور نیست؛ بلکه حرف حساب ما این است که وقتی فدراسیون، راه شکایت را در پیش گرفته، دیگر چه انتظاری می توان از باشگاه ها و مدیر عاملان داشت؟ در این روزها، شکایت کردن اصلا کار سختی نیست و مثل نقل و نبات در هر باشگاه و ارگانی، پیدا می شود! هرچند لحن مجری برنامه فوتبال برتر اصلا جالب نیست اما مگر صحبت های میثاقی، دروغ و تهمت ناروا بود؟ او همه چیز را درباره پرونده‌هایی مانند ویلموتس، استراماچونی، حواله و پول تو جیبی های کارمندان فدراسیون و هزاران بد و بدتر دیگر شرح داد و الحق و الانصاف که به درستی و راستی، فاجعه ها را بازگو کرد!او از پشت پرده ها، رونمایی و دست به افشاگری های بسیاری زد. هرچند که هنوز ابهامات زیادی در مورد چند پرونده مالی در باشگاه ها و فدراسیون وجود دارد که خدا عالم است و از شاهکارهای آقایان، با خبر است و ما هنوز در انتظار شنیدن همان اخبار هستیم!
آیا اهالی فدراسیون فوتبال، با خود چنین می پندارند که تا به حال هیچ اشتباهی از آنها، در طول ریاست آقای تاج، سر نزده و از همه گناهان، خطاهای فاحش و بی سوادی در کار مدیریت، تبرئه هستند؟ چرا هیچ وقت در اساسنامه ای که تنظیم و تدوین کرده‌اند، ذره‌ای شک و تردید به آن راه نمی دهند؟ با چه عنوان و مقام خاصی از جایگاه و موقعیت خود، دفاع می کنند؟
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
