در چهار بازی اول هفته دهم آلومینیوم به فولاد با یک گل باخت. تا اینجای کار یک مسابقه فوتبال است و یک نتیجه به جا گذاشته اما این همه ماجرا نیست. آنچه در پایان مسابقه رخ داد و حرف‌های بعد از بازی، مرزهای تازه‌ای از بی‌اخلاقی را وارد فرهنگ فوتبالی ما کرد. ما از فوتبالی حرف می‌زنیم که حمله به داور – قبل، حین و در پایان بازی - جزئی از اساس برگزاری مسابقات است. اصلاً اگر بازیکن و مربی و مدیر به داوری حمله نکنند هیچ مسابقه‌ای برگزار نمی‌شود!
در «تنظیمات کارخانه» فوتبال ما همه ارکان آن یاد می‌گیرند که به جای پرداختن به وظیفه خود و به جای وقت و انرژی گذاشتن برای کاری که بابتش پول می‌گیرند، چطور به داور حمله کنند و چه بگویند که بیشتر فضا را تحت تاثیر قرار دهد. اما با این وجود و با پذیرش این فرهنگ غلط باز خلاقیت فوتبالی‌های ما هر هفته شگفت زده مان می‌کند. هر مسابقه بابی جدید در این فرهنگ غلط باز می‌کند و مایی که عادت کرده‌ایم این صحنه‌ها را ببینیم باز هم از دیدن برخی اتفاقات هنگ می‌کنیم!
با این مقدمه به حرف‌های مجتبی حسینی پس از این مسابقه توجه کنید؛ «صدای ما باید به چه کسی برسد؟ بیشتر از همه برای خودم متأسفم. احساس می‌کنم که در این فوتبال زیادی هستم. چون واقعا انگار آدم سالم نباید در این فوتبال باشد. ما یک گل آفساید خوردیم و پنالتی ۱۰۰ درصدی ما را نگرفتند. مگر تیم ما چقدر زور دارد؟ این خیانت به فوتبال است. خیانت به جوانان مملکت است که می‌خواهند بیایند در محیط سالم فوتبال بازی کنند. جمعش کنید این فوتبال را، واقعا شرم آور است.»
این حرف‌ها علاوه بر حملات رایج و حرف‌های همیشگی است. همان سوال همیشه که اگر این است چرا نمی روید خانه بنشینید و مگر مجبور هستید در این فضا بمانید؟ مدیرعامل آلومینیوم ساعتی پس از این مسابقه روی خط برنامه شب‌های فوتبالی آمد و او هم همین حرف‌ها را تکرار کرد اما حداقل پیرامون یک ماجرا آنقدر انصاف داشت که عذرخواهی کند.
حرکت مدیرعامل آلومینیوم را به فال نیک می‌گیریم. اگرچه حمله بوقچی باشگاه آلومینیوم و عبور از فنس‌ها و متوقف شدن توسط یگان ویژه واقعاً جای هیچ توجیهی ندارد و اگرچه باز مدیران این باشگاه گفتند که «کسی او را تحریک کرده تا آن واکنش را نشان دهد» اما باز همین عذرخواهی جای تقدیر دارد.
خودتان را خسته نکنید! به این فکر نکنید که یک بوقچی چه کاره است که به خود اجازه می‌دهد چنین رفتاری کند؟ وقتی مربی بازیکن و مدیر یک باشگاه هر حرفی را می‌زنند نباید از تماشاگر توقع داشت! آب از سرچشمه گل آلوده است و هواداری که برای تخلیه هیجان خود به ورزشگاه آمده نباید به خاطر تکرار نعل به نعل جملات مدیرعامل یا سرمربی باشگاه خود، «هوادار نما» خطاب شود!
به این هم فکر نکنید که دایه مهربان‌تر از مادر نداریم، کاسه از آش داغ‌تر همیشه هست؛ کسی که از صاحب عزا بیشتر گریه کند حتماً در فوتبال ما حقوقی می‌گیرد و سر سفره هست!
