جواد نکونام و یحیی گلمحمدی طی روزهای قبل به یکدیگر کنایه میزدند اما پنجشنبه کار به تقابل رسمی کشیده شد و طرفین با صراحت در کنفرانس مطبوعاتی علیه هم صحبت کردند. اختلافاتی علنی که قطعاً پای مسئولان و هواداران استقلال و پرسپولیس را هم به میان خواهد آورد. نکته جالب توجه اینجاست که این دو نفر بخش قابل ملاحظهای از خاطرات خودشان در تیم ملی را با هم مشترک هستند. خاطراتی که اتفاقاً بخش شیرین و موفقیت آمیز آن به قسمتهای تلخ و ناکامی به طرز قابل ملاحظهای میچربد.
لطف بزرگ مربی فقید
جواد نکونام و یحیی گلمحمدی هر دو قسمتی از فوتبال خود در عرصه ملی را مدیون میروسلاو بلاژویچ فقید هستند. سرمربی که نقش بسیار مهمی در احیا شدن دوباره گلمحمدی و افزایش اعتماد جامعه فوتبال نسبت به نکونام داشت. بلاژویچ از اوایل سال ۱۳۸۰ یحیی گلمحمدی را دوباره به تیم ملی دعوت کرد و برای جواد نکونام هم جایگاه ثابتی در این تیم مد نظر قرار داد. هیچکدام از آنها در مقطع مذکور بازیکنان پرسپولیس و استقلال نبودند اما بلاجویچ هر دو نفر را در ترکیب اصلی تیم ملی قرار داد و انصافاً یحیی و جواد هم به خوبی پاسخ اعتمادش را دادند.
فتح بازیهای آسیایی
میروسلاو بلاژویچ از تیم ملی ایران جدا شد اما برانکو ایوانکویچ هم همین شیوه را در مورد جواد و یحیی در پیش گرفت. در بازیهای آسیایی ۲۰۰۲ بوسان، نکونام و گلمحمدی هر دو عضو ثابت تیم برانکو بودند و توانستند مدال طلای این مسابقات را برگردند بیندازند. مدال ارزشمندی که متاسفانه بالغ بر ۲۰ سال است تکرار نشده.
خاطرات خوش جام ملتها
اگرچه در نیمه نهایی جام ملتهای ۲۰۰۴ مقابل چین شکست خوردیم و همین یحیی گلمحمدی یکی از پنالتیهای ما را خراب کرد اما قطعاً سوم شدن در آن مسابقات جزو خاطرات خوش سرمربیان کنونی استقلال و پرسپولیس محسوب میشود که ۱۹ سال قبل در آن پیکارها هر دو نفر فیکس تیم ملی بودند.
صعود به جام جهانی
صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان یکی از شیرینترین وقایع در زندگی جواد نکونام و یحیی گلمحمدی تلقی میشود. صعودی که هر دو نفر آن را به عنوان بازیکنان فیکس تیم ملی جشن گرفتند و با برانکو سهیم شدند. جواد و یحیی در آلمان ۲۰۰۶ هم بازیکنان ثابت ما بودند. گلمحمدی در آنجا حتی توانست گلزنی هم بکند اما پس از پایان آن مسابقات دوران ملیپوش بودن یحیی، برخلاف جوادتمام شد. حالا هر دو نفر در عرصه مربیگری باشگاهی به بالاترین سطح خود رسیدهاند اما خاطرات خوش گذشته جای خود را به یک تقابل تمام عیار داده است.