حاشیه‌نگاری خبرنگار اعزامی خبرورزشی از هانگژو؛ در چین مثل خیلی جاهای دیگرِ دنیا شما باید تاکسی را دربست بگیرید. یعنی وقتی سوار می‌شوید، او دیگر مسافری سوار نمی‌کند و صرفا تا مقصدی که شما بخواهید می‌رود. اگر چند مقصد دارید، باید از تاکسی‌های اینترنتی استفاده کنید و یا اگر می‌خواهید در مقصدی کوتاه پیاده شوید باید از اتوبوس استفاده کنید.
این‌جا برای تاکسی‌ها قوانینی خاص وجود دارد؛ قوانینی که شامل حال خودروهای دیگر نمی‌شود و البته خودروهای شخصی نیز در کار تاکسی‌ها دخالت نمی‌کنند! جالب این‌که مهمانان خارجی هم موظف به رعایت این قوانین هستند. مثلا شما برای نقطه‌ای از شهر تاکسی گرفته‌اید که در آن خیابان توقف جز در مناطق مشخص مجاز نیست. راننده تاکسی به شما می‌گوید که مقصد شما این‌جاست اما من باید جلوتر پارک کنم!
این‌جا اگر از راننده تاکسی سوالی بپرسید یا به او حرفی بزنید، ضرر کرده‌اید! می‌دانید چرا؟ چون به محض این‌که مسافر از پشت سر چیزی بگوید راننده در اولین پارکینگ ماشین را متوقف و آن وقت می‌پرسد چه کار دارید؟ یعنی هم در وقت ضرر می‌کنید و هم در هزینه که زیادتر می‌شود! این افزایش هزینه شامل مقصد هم می‌شود چون ممکن است شما بخواهید مقابل درب مکانی عمومی مثل ورزشگاه پیاده شوید که تاکسی حق ندارد توقف کند؛ در نتیجه باید تا ایستگاه بعدی صبر کنید!
این‌جا روی تاکسی‌ها نشانه الکترونیکی هست که اگر مسافر داشته باشند، قرمز است. تنها وقتی می‌توانید تاکسی‌ای را صدا کنید که آن نشانه سبز باشد. و از همه جالب‌تر این‌که این‌جا کسی حق ندارد روی صندلی جلو کنار راننده بنشیند و البته اگر خودتان را هم بکشید، بیشتر از ظرفیت سوار نمی‌کنند!
در خیابان‌های چین دو جور تاکسی هست؛ تاکسی هایی که درون شهر حرکت می‌کنند و ایستگاه مشخصی ندارند. این تاکسی‌ها از آخرین مدلِ همه‌جور اتومبیل هستند، حتی بنز یا تویوتا. اما اگر از یک مکانی عمومی مانند ایستگاه مترو، فرودگاه یا هتل درخواست تاکسی کنید آن وقت ناگهان خود را در لندن پیدا می‌کنید! طرفداران فیلم‌های هرکول پوارو یا سایر آثار انگلیسی مدل تاکسی‌های لندن را خوب می‌شناسند. ماشین‌هایی خاص که راننده در قسمت جلو نشسته و با یک حفاظ شیشه‌ای از بخش عقب جدا می‌شود. شما فقط می‌توانید روی صندلی جلو چمدانتان را بگذارید. و آن عقب جا برای ۶ نفر هست، درست مثل یک لیموزین روبروی هم با مبل‌های بسیار راحت و البته تلویزیون، اینترنت و همه امکانات لازم. جالب این‌که قیمت این تاکسی‌ها تفاوتی با تاکسی‌های معمولی ندارد،
حداکثر دو یا سه یوان در یک مسیر که به پول ما ۲۰هزار تومان هم نمی‌شود.
و نکته آخر این‌که این‌جا راننده‌های تاکسی همه از ۳ گوشی موبایل استفاده می‌کنند؛ یکی برای مسیریابی، یکی برای ارتباط مستقیم با مرکز خود و دیگری موبایل شخصی که البته در طول رانندگی همیشه خاموش است و راننده اجازه جواب‌گویی ندارد.
اگر این سبک گزارش را پسندیدید، پیشنهاد می‌کنیم:
- چینی‌ها ماشین چینی سوار می‌شوند یا اروپایی؟/ این‌جا نمایشگاه بین‌المللی خودرو است! +تصاویر
- شهر آسمان‌خراش‌ها؛ شهرداری هانگژو به کم‌تر از ۱۰ طبقه مجوز نمی‌دهد؟! +تصاویر
- عجیب ولی واقعی؛ شهر بدون دزد/ وقتی قوانین در همه حال رعایت می‌شوند؛ حتی کسی نمی‌پرسد چرا!
- سرویس بهداشتی عمومی؛ ویترین فرهنگ یک جامعه/ چرا چینی‌ها از بافرهنگ‌ترین‌ها هستند؟ +تصاویر
- این‌جا موتورها لباس دارند/ شهر بی‌صدا؛ موتور برقی، وسیله جابه‌جایی خانواده! +تصاویر
- میوه‌فروشی، کمیاب‌ترین مغازه در هانگژو/ از دندان اژدها تا خربزه خاردار؛ این‌جا خبری از «کیلو» نیست! +تصاویر
