احسان حدادی پس از کسب مدال نقره بازی‌های آسیایی گفت: مسابقه خوبی بود، اما یک مقدار بدشانس بودم. در این چند روزی که در چین بودیم مشکلی از ناحیه کمر نداشتم اما قبل از مسابقه درد زیادی داشتم و اگر حتی مانند دو روز قبل بود نتیجه بهتری می‌گرفتم. با تمریناتی که داشتم احساس می‌کردم بالای ۶۴ متر پرتاب داشته باشم. خیلی خوشحالم که مدال طلا از ایران بیرون نرفت. فرقی نمی‌کرد چه کسی طلا بگیرد و مهم این بود که برای ایران باشد. ۵ دوره است که ما طلای پرتاب دیسک آسیا را می‌گیریم و این‌نشان دهنده آن است که ایران در این ماده قدرتمند است.

وی ادامه داد: امیدوارم مسئولان نگاه ویژه‌ای به این رشته داشته باشند و در مورد هر رشته‌ای نظر می‌دهند. در مورد دوومیدانی نظر دادن خیلی سخت است. اینکه بگوییم در پرتاب دیسک و آن در بازی های آسیایی شانس مدال نداریم قطعاً ناراحت کننده است.

نایب قهرمان پرتاب دیسک بازی‌های آسیایی هانگژو در مورد اینکه آیا برای کسب مدال متحمل فشار بود یا خیر، عنوان کرد: اصلاً فشاری روی من نبود چون ۴ بار این مسیر را رفته بودم و طلایی هم بود. امروز با کسی به غیر از خودم رقابت نکردم، رقیبم خودم بودم و توقع از خودم زیاد بود و اگر کمرم اجازه می‌داد بهتر نتیجه می‌گرفتم. به هرحال نقره شد و به خود خدا هم گفته بودم که هر مدالی بگیرم، تقدیم خودش می‌کنم. خودش نقره داد و من هم به خودش تقدیم می‌کنم. وسط مسابقه همه اینها را به خودش گفتم. امیدوارم مردم هم راضی باشند و عذرخواهی می‌کنم که یک مقدار غمگینانه به پایان رسید. هر آمدنی، رفتنی هم دارد و باید از بازی‌های آسیایی خداحافظی می‌کردم.

حدادی در مورد اینکه پس از این چه فعالیتی خواهد داشت، گفت: امیدوار هستم در هر زمینه‌ای پس از این فعالیت کنم. مسابقات المپیک ۲۰۲۴ پاریس در پیش است و می‌خواهم صحبتی با وزیر ورزش و جوانان و رئیس کمیته ملی المپیک داشته باشم، چون می‌توانم ورودی المپیک را نیز کسب کنم. اگر بتوانم می‌ایستم و ادامه می‌دهم و اگر نتوانم به دوومیدانی میدانی کمک خواهم کرد.

نایب قهرمان پرتاب دیسک بازی‌های آسیایی هانگژو در مورد اینکه خداحافظی او از پرتاب دیسک قطعی است یا خیر گفت: خداحافظی‌ام از بازی‌های آسیایی قطعی است اما به محض بازگشت به تهران تصمیم نهایی را اتخاذ خواهم کرد. فرقی نمی‌کند در بازی‌های آسیایی باشد یا جای دیگری، امروز را می‌توان یک خداحافظی زیبا دانست.

وی در مورد ۲۲ سال حضورش در ورزش قهرمانی و حرفه‌ای عنوان کرد:  ۲۲ سال در ورزش حرفه‌ای بودن خیلی سخت است، پیش از این هم گفتم ابتدا باید به دست‌ها و پاهایم خسته نباشید بگویم که ۲۲ سال خیلی آنها را اذیت کردم. ۷،۸ عمل جراحی روی بدنم انجام دادم که بسیار سنگین بود ولی در واقع دیگر باید تمام می‌شد. از حسین توکلی خیلی تشکر می‌کنم که برادرانه در کنارم بود، همچنین از آرش علی‌نژاد تراپیستم که در سه ماه گذشته خیلی او را اذیت کردم تشکر می‌کنم آنها در کنار من بودند می‌توانستیم یک تیم کامل با حضور آقای کینز باشیم اما این اتفاق رقم نخورد. در تهران یکسری صحبت‌ها و مسائلی را که رخ داد و نتوانستیم آخرین بازی‌ها نیز با کسب مدال طلا همراه شود مطرح خواهم کرد.

وی در مورد خداحافظی احساسی‌اش از بازی‌های آسیایی که با اشک و گریه به پایان رسید گفت: هر آمدنی با یک رفتنی همراه است و این مسائل ورزش زیباست. شما زمانی که مدال می‌گیرید گریه می‌کنید و زمانی نیز که شکست می‌خورید گریه می‌کنید. امروز مدال گرفتنم با خداحافظی همراه شد و خیلی حرف‌های قشنگی می‌شنیدم که ورزشکاران آسیایی با من در میان می‌گذاشتند زمانی که این حرف‌ها را شنیدم خیلی احساسی شدم و قطعاً دلم برای دایره‌ای که در آن سال‌ها و سال‌ها چرخیدم، توری که در آن پرتاب می‌کردم و این تماشاچیان که با احساس در سالیان گذشته تشویقم می‌کردند خیلی تنگ می‌شود.