در مثل مناقشه نیست. حرف های قدیمی‌ها را باید با طلا نوشت چرا که حقیقت محض است. آنها سواد آکادمیک نداشتند اما تجربه مادر علم است. مثلی است معروف که می‌گوید: تا ابله در جهان است مفلس وا نمی‌ماند!
در فوتبال ایران طی سه دهه اخیر رسانه‌های زیادی به صورت اختصاصی به ورزش پرداختند. اما بعد از این حجم از روشنگری هنوز متاسفانه برخی جملات و رفتارهای ریاکارانه کاربرد دارد. دو دهه قبل یک آدم زرنگ اصطلاح دست‌های پشت پرده را باب کرد و خود پشت آن قایم شد! حالا هنوز هم هر کس نتیجه نمی‌گیرد تقصیر و کمبود خود را گردن دست‌های پشت پرده می‌اندازد...
البته که در فوتبال فساد هست، زد و بند و شرط‌بندی هست، اما بی‌سوادی مربیان هم هست. ناتوانی بازیکنان هم هست. فاجعه مدیران هم هست. نگاه کنید به ۷ سال اخیر که پرسپولیس ۶ بار قهرمان لیگ شد. نگاه کنید به مصاحبه‌های کاپیتان و بزرگان این تیم که هر سال می‌گفتند: می‌خواهند ما جام نگیریم! یک فرار به جلو که با افتخار به آن اعتراف می‌کنند که اگر نبود ما قهرمان نمی‌شدیم، ترسیدند و مانع لیاقت ما نشدند!
در استقلال روزی همه مدیران و مربیان ضعیف که با عملکرد خود تیشه به ریشه این باشگاه پرافتخار می‌زدند، همه کمبودها و ایرادات خود را گردن وزیر پرسپولیسی انداختند و خود در آسایش هنوز از این فوتبال پول می برند! وقتی خلیفه کشی باب شود هیچکس در امان نیست. امروز می‌بینیم که چه فضای مسمومی در فوتبال ایران، فضای مجازی و میان رسانه‌ها موج می‌زند. دیوار اعتماد را خراب کرده‌اند و دیگر هیچکس در امان نیست. حتی طرف اعتراف می‌کند که دروغ گفته اما کسی باور نمی‌کند! بازیکنی که مقابل دروازه خالی توپ را بیرون زده در رختکن با همبازیانش شرط می‌بندد که مصاحبه می‌کنم و تقصیر را به گردن فلانی می‌اندازم و خواهید دید که هواداران از من حمایت می‌کنند. متاسفانه این اتفاق افتاد آن بازیکن هنوز به ریش همه می‌خندد...
هر سال در فصل نقل و انتقالات بازیکنان در خلوت به نزدیکان خود می‌گویند که جز پول به هیچ چیز فکر نمی‌کنند. در عمل ده‌ها بازیکن داشتیم که وارد باشگاه بزرگ شده‌اند و از همین تصویر برای بستن قرارداد بهتر با رقیب استفاده کرده‌اند و چه ریاکارانه بعد از رسیدن به خواسته خود جمله نخ نمای «من از بچگی طرفدار این تیم بودم» را به کار بردند. این‌ها تنها مثال‌ها نیست. گل سرسبد همه را هم مدافع تازه ملی پوش استقلال گفت، جمله‌ای که باور نمی‌کردیم دیگر کاربرد داشته باشد؛ لااقل در این شرایط!
هفته‌هاست که تمام دوستان رسانه‌ای بازیکنان استقلال درددل‌های آنها را می‌نویسند. خودشان در فضای مجازی پست می‌گذارند و مقابل دوربین‌ها با صدا و تصویر خود باشگاه را مقصر قلمداد می‌کنند که پول ما را نداده! بعد وقتی که چک می‌گیرند جلوی در و برابر هواداران منت شکستن اعتصاب و بازگشت به تمرینات را بر سر آنها می‌گذارند.
چقدر زجرآور که ما هم مجبوریم همه این‌ها را منتشر کنیم و باز به قول آن مثل قدیمی «من می‌گویم اما تو باور نکن!»
