اگرچه مردم به خاطر شکست‌های کشتی‌گیران مقابل رقبای روس و آمریکا چندان خوشنود نیستند اما به لحاظ مدالی کشتی ایران سال موفقی را در آستانه المپیک به پایان رساند.
ما همیشه در مسابقات جهانی سال قبل از المپیک ناکام بوده‌ایم اما این بار در آزاد ۴ و در فرنگی ۵ مدال گرفتیم و در هر دو تیم برق طلا درخشید.
اما چرا مسابقات جهانی در سال منتهی به المپیک ماقبل المپیک اینقدر مهم است؟ تا حدی که حتی نامداران بازنشسته نیز به میدان برمی‌گردند؟
به این دلیل که سهمیه المپیک در این مسابقات توزیع می‌شود. در رقابت‌های المپیک در ۶ وزن تنها ۹۶ کشتی‌گیر حق حضور دارند و نفرات اول تا پنجم مسابقات جهانی امسال سهمیه المپیک می‌گرفتند.
دیدیم که به همین دلیل یک مسابقه بین دو عنوان پنجم هر وزن برگزار شد تا نفر برنده سهمیه بگیرد. پس بی دلیل نیست اگر با مرور سهمیه‌ها - درست مثل مدال بگیران - به دنبال راهی برای شناسایی موفقیت یا ناکامی کشتی کشورمان باشیم.
کشتی آزاد
۳ سهمیه گرفتیم
۶۵کیلو: رحمان عموزاد قهرمان سال قبل جهان اگرچه با دو شکست دستش به مدال نرسید اما رقابت بر سر عنوان پنجمی را برد تا به سهمیه المپیک برسد. حالا رحمان یک سال فرصت دارد تا ایراداتش را برطرف کند
۸۶کیلو: پهلوان حسن یزدانی با کسب نهمین مدال به صدر جدول پرافتخارترین‌های تاریخ رفت و با همین مدال سهمیه المپیک را هم گرفت.
۱۲۵ کیلو: امیرحسین زارع پدیده کشتی دنیاست و سال بعد برای دفاع از عنوان قهرمانی جهان روی تشک خواهد آمد. زارع اولین مدالش را در المپیک قبل گرفت و در فاصله دو المپیک دو طلا و یک برنز جهان را هم به کلکسیون اضافه کرد.
سه سهمیه نگرفتیم
۵۷کیلو: میلاد والی‌زاده جوان اگرچه کشتی‌های خوبی گرفت اما نتوانست عنوانی بهتر از هشتمی کسب کند. او یا علیرضا سرلک یا احمد جوان یا ابراهیم خاری باید برای ایران سهمیه بگیرند.
۷۴ کیلو: یونس امامی نتوانست مدال برنز سال قبل را تکرار کند. او هم باید برای سهمیه به مسابقات گزینشی برود، یا شاید محمد نخودی به وزن پایین‌تر یا امیر محمد یزدانی به وزن بالاتر بیایند و برای سهمیه بجنگند!
۹۷ کیلو: مجتبی گلیج که به راحتی می‌توانست ضمن خلق یک شگفتی به مدال و سهمیه برسد، متاسفانه دستش از هر دوخالی ماند. امیرعلی آذرپیرا و کامران قاسم پور اگر المپیک می‌خواهند باید به این وزن بیایند و یک کدام از آنها باید سهمیه بگیرد!
این یعنی در کشتی آزاد ۵۰ درصد راه را رفته‌ایم و نیم دیگر راه تا المپیک باقیست. دلیلی دیگر بر ناکامی کشتی آزاد ما در مسابقات جهانی...
کشتی فرنگی
۴ سهمیه گرفتیم
۶۰کیلو: مهدی محسن نژاد سال قبل هم حقش کسب مدال بود. او امسال هم همان اشتباهات را تکرار کرد تا مشخص شود استعدادهای ما از کجا ضربه می‌خورند. محسن نژاد به راحتی می‌توانست فینالیست شود اما دستش از مدال هم کوتاه ماند تنها غیرت کرد و سهمیه گرفت.
۶۷کیلو: قهرمان جهان المپیک اگر قرار باشد سهمیه نگیرد چه باید گفت؟ محمدرضا گرایی آنقدر ضعیف و ناآماده بود که گفتیم کاش اصلاً روی تشک نمی‌رفت تا این تصاویر از او به یادگار نمی‌ماند. اما به هر حال یک مدال برنز گرفت.
۹۷ کیلو: محمد هادی ساروی یک پدیده در کشتی ماست. او در ۴ دوره مسابقات جهانی و المپیک شرکت کرده و در اوج جوانی ۴ مدال دارد. ساروی که همیشه به الکسانیان می‌باخت، این بار به یک کوبایی باخت که او هم آرتور بزرگ را برد! حالا المپیک فرصت مناسبی برای خودباوری اوست.
۱۳۰ کیلو: امین میرزازاد پدیده مسابقات بود. او در المپیک قبلی به لوپز و کایالپ باخت، سپس مسابقات جهانی را به کرونا باخت و نفر دوم او قهرمان دنیا شد! سال قبل در فینال به کایالپ دوباره باخت و امسال او را برد تا با مدال خوشرنگ طلا برگردد. او در المپیک امید اول ماست.
دو سهمیه نگرفتیم
۷۷کیلو: محمدعلی گرایی با سه مدال برنز حالا سه سال متوالی است که مدام از یک سوراخ گزیده می‌شود. او در همان کشتی اول می‌بازد و برنده‌اش هم به فینال نمی‌رود تا حذف شود! شاید این آخرین فرصت برای کاپیتان تیم ملی باشد که با کسب سهمیه آخرین المپیک خود را هم تجربه کند.
۸۷کیلو: ما در این وضع خلا داشتیم اما ناصر علیزاده همه را امیدوار کرده بود. او سال قبل بدشانسی آورد که مدال نگرفت اما امسال دیگر نمی‌توان روی ناکامی‌اش انگ بی‌تجربگی یا بدشانسی زد. البته علیزاده می‌تواند سهمیه بگیرد اما برای کسب مدال کار سختی در المپیک دارد.
کشتی فرنگی ما چهار سهمیه در شش وزن گرفت و از این نظر هم بهتر از کشتی آزاد بود.
دوسر باخت یعنی گزینشی!
اما کلیت کشتی ما با کسب ۷ سهمیه از ۱۲ سهمیه ممکن نمره قبولی نگرفت. حالا ۵ کشتی‌گیر ما باید در ماه‌های آینده بارها وزن کم کنند، هزاران کیلومتر به گوشه و کنار دنیا سفر کنند تا شاید در مسابقات گزینشی مختلف سهمیه بگیرند. کشتی‌گیری که سهمیه می‌گیرد حسابی فرسوده و خسته خواهد شد اما گذشتن از نام او دیگر آسان نیست و این راهی است که هر سال همیشه در المپیک پیموده‌ایم و نتیجه‌ای نداشته است! المپیک جای میدان دادن به جوانان نیست، جای بهره‌وری از تلاش ۴ ساله است و ما هنوز بلیط حضور در این تورنومنت را نداریم...
