جزایر مارشال بالاخره یک تیم فوتبال تشکیل دادند و تبدیل به آخرین کشور روی کره زمین شدند که دارای تیم ملی فوتبال شد. کشور کوچک ۶۰۰۰۰ نفری که در اقیانوس آرام واقع شده بالاخره موفق شد تیم تشکیل بدهد و اکنون رویای پیوستن به فیفا را در سر می‌پرورانند.
آنها شروع به استخدام مردان و زنان واجد شرایط برای پیوستن به تیم ملی کرده‌اند و از کیت خود رونمایی کردند. این کیت به رنگ آبی، سفید و نارنجی سازگار با محیط زیست است و با استفاده از پلاستیک بازیافتی ساخته شده و غروب زیبای این کشور را نشان می‌دهد. جزایر مارشال همچنین لیگ‌های ملی فوتبال مردان و زنان را راه‌اندازی می‌کنند. و مربیگری فوتبال را به برنامه درسی دانش‌آموزان محلی اضافه کردند.
جزایر مارشال پیشینه‌ای باورنکردنی دارند. آنها ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد توسط دریانوردان میکرونزی کشف شدند و در ۵۰۰ سال گذشته توسط اسپانیایی‌ها، آلمانی‌ها، ژاپنی‌ها و آمریکایی‌ها استعمار شدند. در سال ۱۹۴۴ بود که ایالات متحده کنترل این جزایر را از ژاپن گرفت و بین سال‌های ۱۹۴۷ و ۱۹۹۴ از جزایر مارشال برای آزمایش‌های هسته‌ای مهم استفاده کردند و در ۱ مارس ۱۹۵۴ حتی یک بمب هیدروژنی بر روی آنها انداختند. انفجار سه برابر بزرگتر از حد انتظار بود و سه جزیره در اثر این فرایند از بین رفتند.
بین سال‌های ۱۹۴۶ و ۱۹۵۸، ایالات متحده ۶۷ بمب اتمی بر روی جزایر پرتاب کرد و تشعشعات به سطح خطرناکی در دهه پیش رو رسید. ایالات متحده در سال ۱۹۶۹ روند پاکسازی جزایر را آغاز کرد. آمریکایی‌ها هنوز بر ارتش و دفاع جزایر مارشال کنترل دارند اگرچه جزیره‌نشینان استقلال رسمی خود را در سال ۱۹۸۲ به دست آوردند.
گرمایش زمین آخرین موردی است که جزایر مارشال را تهدید می‌کند. دانشمندان محاسبه کردند که اگر میانگین دما بیش از ۱.۵ درجه افزایش یابد، برخی از جزایر به دلیل بالا آمدن سطح دریا غیرقابل سکونت خواهند شد. این اتفاق ممکن است تا سال ۲۰۳۰ رخ دهد و برخی از مردم محلی معتقدند که تشکیل تیم فوتبال می‌تواند به جلب توجه به وضعیت اسفناک آنها کمک کند.
طبق محاسبات ۹۶ درصد شهر ماجورو ممکن است در معرض خطر سیل باشد. در حالی که ۴۰ درصد از ساختمان‌های شهر در معرض تهدید هستند.
جزایر مارشال دارای بزرگترین پناهگاه کوسه در جهان است. شکار کوسه در آنجا ممنوع است و گونه‌های زیادی از کوسه‌های در حال انقراض در آبهای اطراف جزیره زندگی می‌کنند.
