لزوما کسی به عنوان سرمربی تیم امید انتخاب می‌شود، نباید در رده‌های پایه کار کرده باشد اما به طور حتم باید تجربه حضور در بازی‌های بین المللی را داشته باشد به این خاطر که بازی‌های تیم امید باشگاهی نیست و بین المللی است.

رضا عنایتی تیم هوادار را از لیگ یک به لیگ برتر آورد  و در لیگ برتر هم با نمایش فوتبال دفاعی عملکرد قابل دفاعی به همراه این تیم تهرانی داشت اما در ادامه نتوانست به همراه نفت مسجد سلیمان در لیگ برتر باقی بماند و در میانه‌های این تیم را رها کرد. این برای رسیدن به تیم امید کافی نبود!

رضا عنایتی می‌گوید هیچ کس شهامت بر عهده گرفتن هدایت تیم امید را نداشت! به نظر می‌رسد اینجا باید از رضا عنایتی تشکر کرد که هدایت تیم امید را برعهده گرفت و در نهایت شانس صعود به المپیک را از این تیم گرفت!

دریغ از یک عذرخواهی از سوی امیر قلعه نویی که رضا عنایتی را برای هدایت تیم امید به فدراسیون فوتبال معرفی کرد! از سوی فدراسیون فوتبال و حتی از سوی رضا عنایتی. بی شک اگر رضا عنایتی قوانین بازی‌های آسیایی را می‌دانست به شاگردانش گوشزد می‌کرد حتی یک کارت زرد ممکن است منجر به حذف  تیم امید شود که در نهایت هم همین شد. از تجربه کادر فنی و مدیریتی تیم امید همین بس که سه ساعت پیش از شروع بازی نمی‌دانستند، دو بازیکن محروم هستند و قادر به همراهی تیم امید نیستند.

شرایط میزبانی ازبک‌ها، کارت زردها و قرار گرفتن در سید ۲ همه بهانه‌هایی برای توجیه عدم صعود است. ایران در سید دو با تیم‌های هنگ کنگ، افغانستان و ازبکستان روبرو شد. آیا تیمی که می‌خواهد به المپیک صعود کند دست کم نباید قادر باشد ازبکستان را شکست دهد؟ احتمال تیم امید می‌خواست در گروهش به جای ازبک مثلا تیم مالدیو باشد تا صعود کند.

بی جهت نبود حبیب کاشانی که برای اداره تیم امید انتخاب شده بود، می‌خواست افشین قطبی را برای هدایت تیم امید انتخاب کند. چرا که افشین قطبی بارها وبارها در بازی‌های بین المللی با تیم‌های مختلف حاضر بوده. او حتی سرمربی تیم ملی بود.

رویایی المپیک این بار هم به راحتی از دست رفت با این تفاوت که این بار که تیم امید همه بازیکنان را در اختیار داشت و با تدارک نسبتا خوبی هم به بازی‌ها رفت. تیم امید حذف شد اما با معرفی امیر قلعه نویی و انتخاب اشتباه فدراسیون فوتبال رضا عنایتی یک تجربه بین المللی به دست آورد.