نسل طلایی 90پکن بود نه این تیم نه تیم 98 فرانسه عابدزاه محرمی زرینچه پنجعلی بیانی فنونی زادهمرفاوی انصاریفرد حسن زاده مطلق قاقران و ابطحی و پیوس و محمدخانی وکرمانی مقدم

اگر تیم حاج مایلی یعنی تیمی که از 1996 تا قبل از جام‌جهانی 1998 مد نظر باشد باید گفت چهار بازیکن این تیم یعنی علی دایی ،خداداد عزیزی ،کریم باقری و احمد رضا عابدزاده فوق العاده بودند اما درباره کیفیت باقی بازیکنان حرف بسیار است آن تیم در زمینه دفاع تیمی ایراد فراوان داشت اما این تیم در دفاع تیمی و فضا ندادن به حریف عالی ست برای نمونه همه بازی ایران در برابر استرالیا چه اتوبانی بین خاکپور و سعداوی وجود داشت و استن لازاریدیس بازیکن استرالیایی وقت وستهام چند بار از این اتوبان گریخت و ایجاد موقعیت کرد یا عابد زاده و پاشازاده به تنهایی چه نمایش درخشانی داشتند؟ اگر در صحبت های حاج مایلی دقت کنید همواره سخن از برد 3-0 در مقابل عربستان می شود اما بازی بعد که برای راهیابی به فینال است عمدا فراموش می شود که دقیقا چند روز بعد بود که مربی وقت عربستان نلو وینگادا بازی تیم ایران را آنالیز کرده بود و تیم برتر عربستان بود و در وقت اضافه دو بار به تیر دروازه ما زدند.نباید دچار تعصب رنگی شد و نه درگیر نوستالژی بود بنابراین اگر شرایط این بازی خیالی فراهم بود شانس برد تیم امروزی را بیشتر ارزیابی می کنم.

فقط چهارتا علی دایی میزد ،کی میخواست مهدوی کیا رو بگیره ؟کی خدابیامرز مهرداد میناوند رو ؟اصلا همون استاد اسدی همه رو کله میکرد .

ازلحاظ تیمی این تیم ولی بلحاظ مهره تیم ۹۸

تیم ملی الان پرمهره تر است بازیکن های نزدیکترهستن بهم ولی ۹۸ چراتو ذهن ها باقی ماندن ماندگار شدن چون هنوز مثل اوناها نداریم یا اینکه خاطراتی رو ساختن برای مردم مثل خداداد مهدوی کیا. استیلی علی دایی عابدزاده خداییش همین الانم درحد اینها نداریم حالا مثل همین تیم ملی شجاع دفاع ثابت عالیه ولی جلو خوب بازی نمیکنه

احمد عابدزاده مسلما بهتر از بیرانوند، نادر محمدخانی و مهدی پاشازاده و محمد خاکپور هم بهتر از همهء اینها هستند، کریم باقری فوق العاده بود و همین الان هم بهتره از اینها، جواد منافی بی نظیر بود و ذخیره هاش مهرداد میناوند و رضا شاهرودی هم سطح اینها بودن، سمت راست مهدی مهدوی کیا بینظیر و خداداد و علی دایی که قابل مقایسه نیستن با هیچ زوج خط حمله در تاریخ ایران، و حمید استیلی که تیم رو بالانس میکرد، اون تیم بالاتر از توانایی تک تک بازیکنا بازی میکرد و همهء تیمها ازش میترسیدن.

بالای10تا گل میزنن تیم جدید به تیم قدیمی شک نکنین

نسل طلایی ۹۸با اون فوتبال زیر صفر ایران پدیده بودند از بازی در تیمهای بایرن مونیخ وهامبورک و فولهام ودرخشش فوتبال ایران با نمایش درخشان بازیکنان ولی الان کجا بازی میکنن هنوز نتونستن یه تیم مطرح بازی کنن البته احترام خاصی به این داریم ولی همینا تو بهترین حالت بازیشون برگشتن به تیمهای باشگاهیشون ولیگ ایران رو به سطح بالاتر برد ولی الانیها فقط پول ودسمتزد شده براشون فوتبال

بهترین تیم به لحاظ مهره و نفرات و تیم از ۹۸تا ۲۰۰۶فقط الان بیرانوند از بقیه متفاوته ودر ضمن بازی ها اون موقع به لحاظ امکانات کم و فضای غیر دیجیتال و عدم اطلاعات و ارتباط ها که الان ارتباط ها اصلا قابل مقایسه نیست الان در عصر سرعت و اینترنت و هوش مصنوعی هستیم اگر اطلاع رسانی و امکانات فعلی در اختیار ۹۸ ها و پوشش رسانه ای فعلی در اختیار ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ ها بود اصلا قابل مقایسه نبودن پس نتیجه میگیریم ۹۸ تا ۲۰۰۶ بهترین بودن فقط به خاطر امکانات و اطلاعات دیده و رشد نکردن در من دنیای آن روز سطح فوتبالیست ها خیلی بالا و فوق استثنایی بود مثل زیدان پیرس آنری ملکل لله بارتز و...فقط فرانسه این بود برزیل که نگم رونالدو رونالدینهو ریوالدو جونینیو آدریانو کارلوس کافو و... چک ندود یارولیم و... هلند وحشتناک انگلیس وحشتناک الان مقایسه کنین بازیکن های فعلی مثلا برزیل را با برزیل ۹۸ تا ۲۰۰۶ مبفهمین که بیشتر تیم ها تاپ ترین بازیکنان نسل بودن با مقایسه وضعیت فعلی

تیم ملی فوتبال ايران حتی در سطح تیم ملی فوتبال قطر هم نیست چه برسه تیم های بزرگ مثل ژاپن و عربستان و استرالیا و کره جنوبی تیم ملی فوتبال ايران اصلا آمادگی جام ملت‌های آسیا را نداره

کلا ورزش قدیم تو هر رشته‌ای مظهر غیرت و تعصب و وطن دوستی و با سر و کله آسیب دیده و ادامه مبارزه و مسابقه بودند و مردم هم اونها رو دوست داشتند و با اونها خاطرات خوب هم داشتند ولی غالب ورزشکاران الان تو هر رشته ای مظهر دلار و اسکناس و پول هستند متاسفانه ??