وقتی به یک باشگاه، به یک تیم آنقدر بی توجهی شود و طوفانی از بی اعتنایی روی آن هوار شود، در طی سالیان سال پر واضح است که به ورطه ورشکستگی خواهد رسید، آن هم اگر استقلالی باشد که اگر مورد عنایت و توجه وزارت ورزش باشد هرگز به این روز نخواهد افتاد و رنگ این روز را نخواهد دید.
چه بدهی ۶۰۰ میلیاردی و چه حتی بیشتر اگر بخواهد به معنای واقعی کلمه برای باشگاه استقلال باشد، هم می‌تواند توسط باشگاه و هم می‌تواند توسط وزارت ورزشی که خود متولی این باشگاه و تیم است تسویه شود و دیگر هیچ بدهی‌ای باقی نماند.
استقلال تنها در صورتی تا نابودی واقعی هیچ فاصله‌ای نخواهد داشت که همچنان مورد بی توجهی و بی مهری وزارت ورزش باشد.
متولی استقلال اگر همچنان تنها به انتخاب مدیران متوسط، ناکاربلد و دست و پا بسته دست بزند، همچنان به دنبال فروش بازیکن باشد و برای درآمدزایی به دنبال هیچ فکر اساسی و چاره واقعی نیفتد باشگاه استقلال دیگر آن باشگاه چند دهه گذشته نخواهد شد.. هر چند سخت، هر چند شاید باور نکردنی، اما این بی توجهی ها و بی اعتنایی ها و بی مهری ها در دراز مدت عواقب سخت و تلخ و جبران ناپذیری را برجای خواهد گذاشت.
به واقع اگر باشگاه و تیم استقلال صاحب چنین هواداران میلیونی و عاشق و متعصب نبود خیلی زودتر از اینها و حتی با بدهی کمتر از این عدد بدهی که توسط علی خطیر بیان شد به سرنوشت پاس تهران و همدان تبدیل می‌شد، اما به لطف داشتن میلیون ها هوادار متعصب و پیگیری آنها استقلال همچنان روی پای خود ایستاده است هر چند سخت اما همچنان پابرجاست.
کاش وزارت ورزش کمی دلسوزتر بود و توجه اش را نسبت به باشگاه استقلال بیشتر می‌کرد حتی اگر نام این تیم باب میلش نباشد، اما وقتی تصمیم می‌گیرید که متولی دو باشگاه پایتخت باشید پس موظف هستید که نگاه عادلانه و مساوی تان برای هر دو تیم باشد و قرار نیست یک تیم روی کورس قهرمانی و موفقیت همچنان ادامه دهد و یک تیم دیگر در باتلاق گرفتار شود که خود به تنهایی قدرت بیرون آمدن از آن را نداشته باشد.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
