از سالیان دور تا به امروز کم نبودند از این دست چهره‌های جنجالی فوتبالی مان که لقب یاغی سرخابی را یدک کشیدند.
از قدیمی‌ترهایشان گرفته مثل شاهرخ بیانی با انتقال جنجالی آن دوران و فتح آبادی و داریوش مصطفوی تا دروازه‌بانانی چون سعید عزیزیان (در سال ۶۸ ) ، احمد عابدزاده در (سال ۷۳) و محمد محمدی (سال ۸۸ )... بازیکنان سرشناس و محبوب تیم‌های سرخابی پایتخت همچون مجید نامجو مطلق، داداش زاده ، علی اکبریان ، محمدرضا مهدوی، فراز فاطمی ، سید عباسی، آشوبی، مهرداد پولادی و اولادی، پژمان نوری یا حتی خارجی مشترک سرخابی یعنی گادوین منشا و در ادامه میشود گفت جنجالی‌ترینشان یعنی مهدی هاشمی نسب و علیرضا نیکبخت واحدی و مرحوم علی انصاریان.
اگر با دقت بیشتری به اسامی ماجراجو و جنجالی طلب سرخابی‌ها نگاه بیندازید متوجه می‌شوید که اکثرشان (به غیر از تعداد معدودی همچون عابدزاده) دیگر آن بازیکن سرحال و در اوج باشگاه قبلی خود نشدند... حال یا با افت فوتبالی عجیبی مواجه شدند یا به مشکلات غیر قابل پیش‌بینی و حاشیه‌ای دچار شدند.
بعضی‌هایشان به طور ناگهانی از صحنه میادین فوتبال محو شدند و علل سرنوشت‌های تلخ این گروه یاغی و ناراضی هر چیزی می‌توانست باشد:
از تحت فشار قرار گرفتن و از دست دادن روحیه‌شان تا جفت و جور نشدن با شرایط تازه تیم جدید و جو سنگین آن دوران یا شاید هم به خاطر آه و ناله ناشی از دل شکستگی هواداران عاشق (نه فقط هواداران عاشق دهه شصتی بلکه حتی طرفداران عاشق همین چند سال اخیر!)
به داستان بیروی تاثیرگذار و شاید سابقاً محبوب پرسپولیسی‌ها می‌پردازیم که هر چقدر رفت و برگشت وی از فوتبال اروپا به تیم سابقش برای پرسپولیسی‌ها شیرین و نتیجه بخش بود و البته به دور از هیاهو اما این بار این کامبک زدنش در فصل نقل و انتقالات و تمدید مجدد او برای سرخ دوستان شوکه کننده، پرهیاهو و عجیب بود، با این راهنما زدن‌هایش به سمت آبی‌ها و سپس دور زدن استقلالی‌ها و برگشتنش به سمت تیم سابق ، به جای اینکه به یاغی جدید سرخابی‌ها تبدیل شود به "یاغی پشیمان و غیرقابل پیش بینی فوتبال ایران" تبدیل شد تا این بار لقب جدید و شگفت انگیزی را در این آشفته بازار فوتبالمان به خود اختصاص دهد.
بیرو این دفعه با این حرکت خود هواداران هر دو تیم آبی و قرمز را عمیقاً درگیر شیرجه زدن‌هایش به سمت هر دو باشگاه کرد.. شیرجه‌هایی نوبرانه و ناباورانه که حتی از شیرجه معروفش به سمت توپ در جام جهانی روسیه و مهار پنالتی معروف رونالدو ناگهانی تر و شگفتانه‌تر بود و بهت هواداران دو تیم از حیرت و شوکه شدن کریس رونالدو به مراتب بیشتر بود!
ذکر این نکته ضروری است که هرچند بیرانوند قید مبالغ هنگفت را زد و در آخرین لحظه تصمیم گرفت به چهره جنجالی و یاغی جدید سرخابی‌ها تبدیل نشود ولی احتمالاً با این تصمیم مهم می‌توان گفت آرامش و ثباتش را در فوتبالمان برای خود خرید و خواست که با ماندنش و پس زدن چالش سنگین جدیدش، در اوج باقی بماند و تن به ریسک پر دردسری نداد که ارزش این مهم برایش به مراتب بیشتر از هزینه‌های سرسام آور پرداخت نشده برای انتقال پر سر و صدای خود به تیم رقیب دیرینه بود.
برخی از فوتبالیست‌های تاریخ فوتبال ایران گزینه حاشیه را به متن ترجیح دادند تا بیشتر به چشم بیایند غافل از اینکه عمر اینگونه به چشم آمدنشان کوتاه بود و ماندگاری برایشان نداشته ولی برعکس آن ، عده‌ای دیگر از بزرگان فوتبال مملکت متن را به حاشیه ترجیح دادند و کمتر درگیر حواشی فوتبالی شدند تا هم با پشت کار خود و استعدادشان به چهره ماندگار فوتبال ایران تبدیل شوند و هم این در چشم آمدن با دوام باشد...
وحیدرضا عبدی نژاد| باشگاه خبرنگاران آزاد
