اما روح تعصب، روح عشق ورزی به تیم مورد علاقه هنوز که هنوز است از بین نرفته و نمرده است.
در یکی دو روز گذشته وقتی صحبت از انتقال جنجالی و پر سروصدای بیرانوند به استقلال به میان می‌آمد، خیلی‌ها دلیل آن را عدم تعهد مالی پرسپولیس به این بازیکن برمی‌شمردند و عده ای دیگر مبلغ بالاتر باشگاه استقلال را مطرح می‌کردند و عده ای دیگر شور و شوق یاغی شدن بیرانوند را از عوامل آن می‌دانستند اما به واقع مشکل جای دیگر است.
در سالیان گذشته هیچگاه انتقال مستقیم از دو تیم قرمز و آبی پایتخت نداشته ایم، مگر چند بازیکن که البته سابقه پوشیدن پیراهن هر کدام از دو تیم را داشته‌اند و از تیم دیگری وارد استقلال و پرسپولیس شده‌اند و به طور مستقیم نبوده است.
از آرمان رمضانی و مهدی شیری و کنعانی زادگان هم می‌شود مثال زد که هیچ کدام به طور مستقیم به تیم رقیب نرفته‌اند و با یکی دو فصل فاصله از تیم دیگری جذب این دو تیم شده‌اند.
داستان بیرانوند که به خیر و خوشی تمام شد و با وساطت عده ای در پرسپولیس همچنان باقی ماند.
اما اگر باز از این شایعه‌ها شنیدید هرگز آن را باور نکنید آن هم بخصوص اگر بیرانوندی باشد که کاپیتان دوم یا سوم قرمزهاست و حتی اگر از پرسپولیس و رفتار مدیرانش به تنگ آمده هرگز جایی نمی‌رود که تمام خاطرات خوش بازی‌ها و قهرمانی‌هایش از ذهن‌ها به همین زودی پاک شود و مورد غضب هواداران قرار بگیرد.
به همین خاطر هنوز در بین بازیکنان این جمله پر رنگ است که عشق و تعصب را هرگز نمی‌شود با یک مقدار پول بیشتر خرید و جا به جا کرد و هنوز به معنای واقعی تعصب نمرده است و حتی اگر اثرش در حال کمرنگ شدن باشد.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
