لیگ برتر انگلیس هم علاوه بر داشتن سرمربی‌های خوش آتیه و با انگیزه، از تعداد زیادی مربی کهنه کار برخوردار است. سابقه بیشتر از دو دهه در حیطه مربیگری، برای هر شخصی دست یافتنی نیست. در این یادداشت متوجه خواهیم شد که مردان کلاسیک پریمر لیگ، تا چند سال از عمر خود، کنار خط ایستاده اند و تیم‌های خود را هدایت کرده اند.
روی هاجسون؛ کهنه سوار بی رقیب
هاجسون با ۷۵ سال و ۲۹۲ روز، کهنه کار ترین مربی تاریخ لیگ برتر می‌باشد. او در فصل جاری، با استفاده از تجربیات بالای خود، توانست کریستال پالاس را از ورطه سقوط نجات دهد. کریستال پالاس در این فصل، یک رکورد تازه و بی نظیر با هدایت روی هاجسون، خلق کرد. در دیدار برابر لستر سیتی، شاگردان‌هاجسون با زدن سی و یک شوت، آمار فوق‌العاده ای به ثبت رساندند. از زمان جمع آوری اطلاعات و داده‌ها توسط سایت معتبر opta، تا به حال چنین تعداد بالایی در شوت برای تیم کریستال پالاس درج نشده بود. او با کریستال پالاس، در جایگاه یازدهم جدول ایستاد و همچنان سرمربی مردان سلهرست پارک خواهد بود. روی هاجسون به غیر از انگلیس، در کشورهای دیگری همچون سوئیس، دانمارک، ایتالیا، فنلاند و سوئد مربیگری کرده است. او در فصل ۲۰۰۹/۱۰ با فولام به فینال لیگ اروپا راه پیدا کرد اما اتلتیکو مادرید مانعی برای اولین قهرمانی اروپایی فولام بود و این مادریدی‌ها بودند که دست شان به جام رسید. او در مقطعی چهار ساله، هدایت تیم ملی انگلیس را برعهده گرفت که افتخار خاص و بزرگی با آن نسل طلایی، کسب نکرد.
بابی رابسون؛ محبوبِ خاکِ انگلیس
پس ازهاجسون، بابی رابسون با ۷۱ سال و ۱۹۲ روز، رده دوم مسن ترین مربیان لیگ برتر را به خود اختصاص می‌دهد. بابی جزو معدود کسانی بود که در زمین و هم در کنار زمین، عملکرد خوبی از خود بر جای گذاشت. رابسون کارنامه بسیار خوبی در دنیای مربیگری دارد؛ صعود با انگلیس به جمع چهار تیم جام جهانی ۱۹۹۰، فتح تمامی تورنمنت‌های داخلی با بارسلونا و قهرمانی با پورتو در پرتغال،از دستاوردهای این مربی انگلیسی، به حساب می‌آید. ناگفته نماند که او به تنها مربی تبدیل شد که از وجود مورینیو همراه خود بر روی نیمکت و پپ گواردیولا به عنوان کاپیتان در مستطیل سبز بهره می‌برد. رابسون بعد از کار در کشورهای مختلفی مانند پرتغال، اسپانیا و هلند، به کشور خود بازگشت و سکاندار کلاغ‌ها به مدت شش سال شد. نیوکاسل برای آخرین مرتبه در لیگ قهرمانان اروپا با همراهی بابی رابسون بر روی نیمکت، حضور یافت. این اسطوره، پس از یک دهه دست و پنجه نرم کردن با سرطان، در روز سی و یک جولای سال ۲۰۰۹،از بین فوتبالی‌ها رفت.
سر الکس فرگوسن؛ بهترین بهترین‌ها
فرگی با ۷۱ سال و ۱۲۹ روز، سومین پیرمرد جذاب لیگ برتر است. او در طول بیست و هفت سال مربیگری، سیزده عنوان قهرمانی در لیگ برتر با منچستر یونایتد به دست آورد. به عبارتی بهتر است بگوییم که فرگوسن، بیش از دو برابر هر مربی دیگری، موفق به کسب جام شده است. او مسن ترین فاتح پریمر لیگ با سمِت سرمربی بوده و تا به امروز، کسی نتوانسته این عنوان را از فرگی بگیرد. فرگوسن بیشترین امتیاز را با منچستریونایتد در قامت یک مربی، از آن خود کرده است. ۱۷۵۲ امتیاز، اصلا امتیاز کمی‌نیست و شاید دیگر، فردی به مثابه سرالکس پیدا نشود و این رکورد سال‌ها دست نخورده باقی بماند. او هر فصل برای سایر مربیان، دست نیافتنی تر از قبل می‌شود. نکته قابل تامل در این مورد است که بعد از ترک فرگوسن و اعلام بازنشستگی او، شیاطین سرخ با سرمربیانی همانند مویس، فن خال، مورینیو، سولسشر، رانگیک و اریک تن‌هاخ، توانایی فتح یک لیگ برتر را نداشته اند. . آخرین باری که سر الکس بر روی نیمکت منچستر نشست، نتیجه پرگل ۵_۵ مقابل تیم وست برموویچ رقم خورد. در تاریخ لیگ برتر، تنها یک نتیجه ۵_۵ وجود دارد و همین قضیه، برای به یاد ماندن در ذهن طرفداران، آن هم در بازی نهایی چه بسا که کافی و خاطره انگیز باشد! فرگوسن یعنی منچستر یونایتد و منچستریونایتد یعنی فرگوسن. هویت فرگی با روح هواداران و بازیکنان باشگاه گره خورده و عجین شده؛ مردی که هیچ وقت برای اهالی فوتبال، نه تکرار می‌شود نه فراموش! وصف او در زبان، کلمات، جملات و عبارات نمی‌گنجد! سر الکس مردی برای تمام فصول!
نیل وارناک؛ یک مربی کاملا معمولی
از دیگر افراد این لیست، می‌توان به نیل وارناک اشاره کرد. او از ابتدای دهه هشتاد میلادی به کار مربیگری مشغول شده و با انواع و اقسام تیم‌های درجه دو و سه انگلستان، کار کرده است. وار ناک در هیچ تیمی‌فاتح جام لقب نگرفته و از این حیث، او بسیار عملکرد ضعیفی، از خود نشان داده است.
نیل با ۷۰ سال و ۱۶۲ روز، اثبات کرد که سن فقط و فقط یک عدد است. در حال حاضر، او سرمربی‌هادرسفیلد در چمپیونشیپ می‌باشد.
کلودیو رانیری (۷۰ سال و ۹۳ روز)، گاس هیدینگ (۶۹ سال و ۱۸۹ روز)، آرسن ونگر (۶۸ سال و ۲۰۳ روز)، دیک ادووکات (۶۸ سال و ۶ روز)، هری ردنپ (۶۷ سال و ۳۳۵ روز) و سام آلاردایس با (۶۶ سال و ۲۱۶ روز) نفرات بعدی این فهرست را تشکیل می‌دهند.
آرسن ونگر بیش از هر مربی دیگر، فاتح جام حذفی شده است. ونگر تنها جام طلایی لیگ برتر را در فصل ۲۰۰۳/۰۴ با مهره‌های طلایی و تکرار نشدنی، از ٱن خود و تیم کرد. او تاثیر شگرفی در متحول شدن آرسنال داشت و فرهنگ جدیدی به تاریخچه توپچی‌های لندن اضافه کرد.
رانیری هم که خالق یکی از شگفت انگیز ترین و جنون آمیز ترین قصه‌های قهرمانی در لیگ برتر بود. او در آن فصل کاملاً رویایی و با ساختن ستارگانی مثل جیمی‌واردی، ریاض مارز، انگولو کانته و کسپر اشمایکل، برای اولین و آخرین دفعه لستر سیتی را بر روی سکوی قهرمانی برد.
دیک ادووکات در زمره مربیان سطح پایین قرار می‌گیرد و به همین یک جمله درباره او بسنده می‌کنیم.
هری ردنپ هم فقط با تاتنهام به موفقیت کوچکی دست پیدا کرد؛ به طوری که تاتنهام تحت زیر نظر او، میانگین ۱/۷۴ امتیاز را در هر دیدار به دست آورد.
سم آلاردایس باشگاه‌های فراوانی، عوض و بدل کرده و فقط یک دیدار، هدایت سه شیرها را برعهده داشت. بعدها به دلیل فعالیت‌های غیر قانونی در بازار نقل و انتقالات، از کار برکنار و گرت ساوتگیت، جایگزین او در تیم ملی انگلیس شد.
لیگ برتر انگلیس همچنان به مربیان قدیمی‌و کلاسیک خود، بها و میدان می‌دهد. رو در رو شدن مربیان عصر اینترنت و تکنولوژی با مربیان عصر کاغذ و روزنامه، بسیار تماشایی است و این بحث، از جذابیت‌های وصف نشدنی لیگ برتر در هر فصل می‌باشد. تقابل کلاسیک‌ها با مدرن‌ها را در هر فصلی از فیزیکی ترین لیگ دنیا، مشاهده می‌کنیم. این لیگ باید به قدمت و اصالت مربیان خود، ببالد! لیگی که از این بابت تا ابد مسرور و مشعوف خواهد بود!
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
