از مدیریت باشگاه بگیر تا سرمربی و بازیکنان متفاوت در این تیم ریشه دار و قدیمی که افتخارات و هوادارهای پر شوری دارد و این اتفاقات در حد نام این تیم بزرگ نیست.

به گذشته که نگاه می‌کنیم صندلی مدیریت باشگاه تا دلتان بخواهد بین چهره های مختلف چرخیده. از جمله فتح الله زاده، افشارزاده،فتحی، افتخاری، مددی، آجرلو و... که اسم ها تا فکر کنید زیاد و در مغزمان در حال رژه رفتن هستند.

بعضی ها فوتبالی و یکسری هم اصلا جایگاهشان در این تیم و فوتبال نبود اما خب در این تیم کار کردند و آورده ای هم نداشتند و باعث ناکامی و عقب افتادن استقلال از رقیبان خود شدند.

دیگر همه می‌دانند که مدیریت قوی در تیم حرف اول را می‌زند و دل همه به آن خوش است که مدیر کاربلد و توانمند داشته باشند. در بحث مربی که دیگر سر شما را خیلی درد نمی‌آوریم از امیرقلعه نوعی بگیرید که در استقلال برای جام گرفتن این تیم هرچه داشت گذاشت و تا حدودی موفق هم شد. اما مربیانی آمدند که عمر آنها کوتاه بود مانند منصوریان، شفر، استراماچونی، فکری، مجیدی، ساپینتو و... که یکی پس از دیگری ناموفق بودند و نتوانستند دل هواداران را بدست آوردند البته به جز فرهاد مجیدی که استقلال به او چند بار فرصت داد که در آخرین فرصت سرمربی محبوب جواب اعتماد باشگاه را داد و استقلال را با رکوردی عجیب و بدون باخت قهرمان لیگ کرد.

در بخش بازیکن که هر کسی در استقلال جواب می‌داد سال بعد در تیم دیگری پیراهن به تن می‌کرد. صیادمنش، تیام، جپاروف، ریگی، حسین زاده و... خیلی از اسم های تاثیر گذار در این تیم به راحتی و مثل باد از این تیم عبور کردند. برای مثال همین فصل قبل ساپینتو با سه مدیرعامل رو به رو شد. با آجرلو به آبی ها سلام کرد ، با فتح الله زاده کار کرد و با حجت کریمی هم از تیم خداحافظی کرد. خب معلوم است آخر این جابه جایی ها به پوچی می‌رسد.

بدهی های میلیاردی ،محرومیت و حاشیه ها مثل آدامس به استقلال چسبید. (در اینجا مکث کنیم نام خیلی ها هم از قلم افتاد این چندساله در استقلال مانور دادند و به فکر جمع کردن رزومه و جیب خودشان بودند و حالا در جاهای دیگر نان می‌خورند) اما اصل حرف ما این است که استقلال در این سالها در هیچ پستی ثبات نداشت که همین مزید بر علت شد تا ناکامی‌چند ساله استقلال در فوتبال ایران رقم بخورد.

در این سالها اگر تیم رقیب استقلال یعنی پرسپولیس جام های زیادی گرفت و به استقلال رسید به خاطر حفظ مربی، بازیکن و کادر فنی بود و صد البته به خاطر دیده نشدن حاشیه در این تیم بود و این یعنی ثبات و مدیریت با هوش در کل مجموعه باشگاه.

البته باید بگوییم که در این سالها یکسری از رسانه ها هم زوم بیشتری روی استقلال داشتند ریز و درشت آبی ها را منتشر می‌کردند و نمک به زخم این تیم می‌پاشیدند البته طبیعی است تیم بزرگ همیشه توی چشم هاست.

حالا اینکه چه زمانی این روزهای تاریک استقلال تمام می‌شود معلوم نیست. حجت کریمی‌را باید مدیرعامل فعلی استقلال بدانیم و همچنین جواد نکونام را به عنوان سرمربی. حالا باید ببینیم زوج این دو در استقلال پایدار می‌ماند و به موفقیت می‌رسد یا خیر؟

مسئولان و هواداران باید به حجت کریمی‌و جوادنکونام فرصت بدهند تا خودشان را نشان دهند و این یعنی صبر هواداران استقلال. یک شبه نمی‌توان قهرمانی های رنگارنگ کسب کرد و حداقل سه سال زمان لازم است که باید به نکونام داده شود تا آبی ها روزهای خوشبختی را احساس کنند.

البته که در فوتبال ما هیچ کس از فردای خودش هم خبر ندارد و هر فصل هرکسی در تیم دیگری مشغول به کار است و مشخص نیست چه زمانی از این نا به سامانی ها رها خواهیم شد.

تیم بزرگ استقلال که به خاطر همین رفت و آمدهای کارشناسی نشده و سفارشات غلط، امروز در آسیا نیست و به همین راحتی و به خاطر نادانی بعضی از دوستان حذف شد.

امیدواریم که این تیم محبوب با مدیریت جدید خود و با هدایت جواد نکونام به آنچه که می‌خواهد برسد و به رکورد های جدید حمله ور شود و دوباره هوادارانش را خوشحال تر از همیشه کند.

علی صفایی راد| باشگاه خبرنگاران آزاد