وقتی حرف از گزینه‌های مختلف داخلی می‌شود اما تعدادشان زیاد نیست و وقتی حرف از گزینه خارجی می‌شود و باز تعداد آن هم زیاد نیستند، معلوم نیست چه فکری در ذهن سرپرست این روزهای استقلال می‌گذرد و چه برنامه‌ای برای آن دارد.
این‌که بخواهند مثل فصل‌های گذشته باز گزینه‌ای آن هم هرچه باشد انتخاب کنند و روی نیمکت بنشانند و در اواسط فصل به این انتخاب خرده گرفته شود، نشان می‌دهد که استقلال روی نیمکت خود مربی بزرگ و شناخته‌شده و قابل اطمینان می‌خواهد.
قرار نیست این انتخاب باری به هر جهت باشد و تنها برای ساکت کردن هواداران، یک گزینه خارجی انتخاب شود اما در اواسط فصل مشخص شود که این کادر فنی توانایی قهرمان کردن این تیم را ندارند و تنها برای پر شدن این نیمکت برای یک فصل آمده‌اند و فصل بعدش را هیچ‌کس ندیده است.
اما به واقع کاری که هیچ زمانی انجام نشده اما درخواستش هر فصل مطرح می‌شود، این‌که گزینه‌ای باید روی نیمکت داغ و پرهیجان و پرتوقع استقلال بنشیند که بزرگ باشد و راه قهرمانی را بلد باشد و خودش را اسیر محیط پیرامون نکند.
حال به واقع چنین گزینه‌ای وجود دارد و آیا واقعا بالادستی‌ها به انتخاب چنین گزینه‌ای (مربی بزرگ و کارنامه‌دار) رضایت می‌دهند یا خیر؟ سوالی که فعلا چندین فصل است پاسخی برای آن لااقل درمورد باشگاه استقلال پیدا نشده است.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
