هیچ بازیکنی در تاریخ جام‌جهانی نتوانسته با رکورد پله در کسب مدال برابری کند، چرا که او ۳ مرتبه قهرمان شده است. اما نقطه اوج پله در جام‌جهانی با افت‌های دردناک در یک ترن هوایی ۱۲ ساله پیش رفت.
افسانه ۱۹۵۸
داستان جام‌جهانی پله به سبک افسانه‌ای در سال ۱۹۵۸ آغاز شد و برزیل برای اولین بار جام ژول ریمه را به‌دست آورد. این جوان ۱۷ ساله و تازه‌کار که پیش از این هرگز با هواپیما سفر نکرده بود، فکر می‌کرد انتخاب او برای سفر به سوئد یک اشتباه بوده است. اما او به جوان‌ترین بازیکن تاریخ جام‌جهانی تبدیل شد و پس از غیبت در ۲ بازی اول به دلیل مصدومیت زانو در ۴ بازی بعدی ۶ گل به ثمر رساند. گل‌های او شامل هت‌تریک در نیمه‌نهایی مقابل فرانسه و دبل در فینال مقابل سوئد میزبان بود. این نوجوان شگفت‌انگیز در جشن قهرمانی سرش را روی شانه‌های پادشاه سوئد گذاشت و گریه کرد!
مصدومیت ۱۹۶۲
دو جام‌جهانی بعدی برای پله افسانه‌ای نبود. او سال ۱۹۶۲ در شیلی دومین مدال را به‌دست آورد، اما در بازی دوم مصدوم شد و در بقیه مسابقات نتوانست به میدان برود. با این حال پله نقش خودش را با کمک به جانشین بی‌تجربه‌اش ایفا کرد. آماریلدو جانشین پله که در مرحله گروهی ۲ گل به اسپانیا زد، در این باره گفت: «در مسئولیت جانشینی پله کمی احساس ترس می‌کردم، اما او با حرکتی که هرگز فراموش نمی‌کنم من را تشویق کرد. او به من گفت در سال ۱۹۵۸ به‌عنوان یک ذخیره شروع کردم اما به تیم آمدم و جایگاهم را حفظ کردم تا قهرمان شویم. حالا نوبت توست.»
ناکامی ۱۹۶۶ و خداحافظی!
پله که روز پنج‌شنبه در ۸۲ سالگی درگذشت، امیدوار بود ۴ سال بعد در انگلیس در قهرمانی هت‌تریک کند، اما با حذف برزیل در مرحله گروهی حضورشان تبدیل به یک فاجعه شد. فوق‌ستاره سانتوس در اولین پیروزی که با نتیجه ۲-۰ مقابل بلغارستان رقم خورد یک ضربه ایستگاهی درخشان به ثمر رساند. او سپس مورد حمله و رفتارهای وحشیانه بازیکنان رقیب قرار گرفت و آسیب‌دیدگی زانو باعث شد از بازی بعدی محروم شود و تیمش هم یک شکست شوکه‌کننده مقابل مجارستان را متحمل شود. پله برای دیدار حساس مقابل پرتغال آماده شد، اما خطای وحشیانه ژوآئو مورایس منجر به این شد که او در جریان شکست ۳-۱ فقط یک نظاره‌گر باشد.
پله که از رفتار با خودش و عدم محافظت از سوی داوران منزجر شده بود، اعلام کرد که دیگر در جام‌جهانی بازی نخواهد کرد. او گلایه کرد و گفت: «من از شکست گلایه ندارم، فقط به من اجازه ندادند فوتبال بازی کنم. فوتبال ایده‌آل غیرممکن شد.»
بازگشت به قله در ۱۹۷۰
به‌دست آوردن مجدد قهرمانی اولویت پله بود، به ویژه برای ادامه قدرتنمایی برزیل. بنابراین پادشاه راضی شد که نظرش را برای مکزیک ۱۹۷۰ تغییر دهد. او با نزدیک شدن به فینال در آن دوره جام‌جهانی به فرم خوبش بازگشت و کامل‌تر شد. ژوآئو سالدانیا سرمربی برزیل برنامه داشت او را کنار بگذارد و یکی از دلایل اصلی این تصمیم ۱۰ هفته قبل از فینال جام‌جهانی رخ داد. پله فاش کرد: «پس از یک مسابقه که در آن هو شدم وقتی به خانه رسیدم گریه کردم. توانایی‌ام در فوتبال را از دست داده بودم و نگران بودم. وقتی ناامید بودم که همه‌چیز را درست کنم، همه‌چیز خراب شد.»
ماریو زاگالو هم‌تیمی پله در فینال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ حتی پس از این که دو پنالتی در تساوی بدون‌گل مقابل بلغارستان در دیداری تدارکاتی قبل از جام‌جهانی از دست داده بود، هدایت تیم را برعهده گرفت و کنار او ایستاد. پله هم زاگالو را ناامید نکرد و در جام‌جهانی در هر ۶ بازی به میدان رفت و ۴ گل زد تا تعداد گل‌های او در ۱۴ بازی جام‌جهانی به ۱۲ گل برسد.
پله که ۲۹ ساله و در اوج قدرت و شایستگی بود در فینال جام‌جهانی ۱۹۷۰ مقابل ایتالیا که ۴-۱ پیروز شدند گل نخست را با ضربه سر به زیبایی زد. او تأیید کرد که این آخرین جام‌جهانی‌اش خواهد بود و گفت: «حتی در سال ۱۹۵۸ من اینقدر خوشحال نبودم. قراری با خودم داشتم که این جام را دوباره بالای سر ببرم و حالا کارم تمام شده است. برای من این قهرمانی ارزش بیشتری نسبت به بقیه دارد. سال ۵۸ پسری بودم بدون هیچ فشاری. این یکی متفاوت بود. اگر می‌باختم هرگز همان پله نبودم.»
