به هر حال این مسائل طبیعی است و همه جای جهان هم به چشم می‌خورد. مربیان از سوی رسانه‌ها در مورد کسانی که انتخاب کرده‌اند و نیز کسانی که انتخاب نکرده‌اند مورد سؤال قرار می‌گیرند. در این مدت به خیلی از نکات در لیست کی‌روش اشاره شد، به‌خصوص که او یک جای خالی دیگر هم داشت و بیهوده از کسی دعوت نکرد. چند بازیکن می‌توانستند این جای خالی را پر کنند، با این حال فوتبالیستی که شاید باید از او به‌عنوان جا مانده ابدی فهرست‌های تیم ملی یاد کرد، دانیال اسماعیلی‌فر است.

مدافع راست پرسپولیس که سابقه حضور در ذوب‌آهن، تراکتور و سپاهان را هم دارد، سال‌های گذشته از حسن شهرت برخوردار شد و همیشه در تابستان‌ها به پرسپولیس و استقلال لینک می‌شد. در موردش می‌گفتند فوتبالیست خوبی است و البته سرانجام پیش از آغاز فصل جاری با پذیرفتن پیشنهاد پرسپولیس به جمع سرخپوشان پیوست. اینجا او بیشتر از قبل دیده می‌شد و لابد در سال جام‌جهانی یکی از انگیزه‌هایش هم برای حضور در پرسپولیس همین بود. از قضا دانیال شروع خوبی هم داشت و به جرأت می‌توان گفت در حال سپری کردن یکی از بهترین فصول فوتبالی‌اش بوده است.

این بازیکن ۲۹ساله که به جای رامین رضاییان به پرسپولیس آمده بود و فشار مقایسه با ستاره محبوب سرخ‌ها را هم تحمل می‌کرد، در ۱۱هفته ابتدایی فصل ۴پاس گل داد تا در حضور هافبک‌های خلاقی چون سروش رفیعی، سعید صادقی و مهدی ترابی، عنوان بهترین پاسور پرسپولیس را در اختیار بگیرد. او بعد از ریکاردو آلوز تراکتور، دومین گل‌ساز برتر لیگ است اما هیچ‌کدام از اینها باعث نشد دانیال حتی به نزدیکی‌های جام‌جهانی برسد. او به مینی‌کمپ‌ها هم دعوت نمی‌شد و در نتیجه عجیب نبود که از فهرست مسافران قطر جا بماند. در دوره دراگان اسکوچیچ هرازگاهی شاهد دعوت از دانیال بودیم، اما کی‌روش هیچ توجهی به او نداشت و آخر سر هم پشت خط رامین رضاییان و صادق محرمی ماند. دانیال سرنوشت عجیبی دارد.