مراسم رونمایی از پیراهن تیم ملی فوتبال ایران برای جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، چهارشنبه‌شب در برج میلاد برگزار شد تا ایران هم بعد از ماه و هفته‌ها تأخیر بالاخره پیراهنی را که قرار است در جام جهانی به تن کند، رونمایی کرده باشد. تیم ملی ایران برخلاف ادوار گذشته که با برندهای معتبری همچون آدیداس و پوما و برند خارجی آل‌اشپرت در جام جهانی شرکت کرده، در این دوره قرار است با برندی ایرانی به میدان برود.
پیش‌تر عنوان شده بود که در مناقصه تأمین پیراهن تیم ملی برای جام جهانی، هیچ کمپانی خارجی‌ای درخواستی نداده است. این موضوع ولی چندان بحث‌برانگیز نیست بلکه مورد عجیب، اصرار به برگزاری مراسم رونمایی است. مراسمی که ظاهرا فقط در ایران برای رونمایی از پیراهن تیم ملی گرفته میشود و در آن اصرار عجیبی است که از مسئولان دولتی، فدراسیون، بازیکنان و پیشکسوتان فوتبال دعوت شود. با توجه به فضای کنونی جامعه، برگزاری مراسمی به این شکل به قدر کافی محل سؤال است ولی همین مورد هم با مدیریت پرسش‌برانگیز روبه‌رو شده است چراکه بسیاری از مدعوین، از حضور در این مراسم سر باز زده‌اند.
بازیکنان تیم ملی هم که به این مراسم دعوت شده بودند، گویی که به اجبار خودشان را به برج میلاد رسانده بودند. آنها با قیافه‌هایی ناراحت و درهم، روی صندلی‌هایشان نشسته و دل و دماغی برای پیگیری و همراهی مراسم نداشتند. عجیب آنکه وقتی قرار شده مراسم بدرقه هم صورت بگیرد، فقط وحید امیری به نمایندگی از سایر بازیکنان روی سن حاضر شد و به صورت نمادین با بازیکنان تیم ملی خداحافظی شد. حتی شور و شعف کاذبی که مجری مراسم هم سعی می‌کرد ایجاد کند، باعث تغییر حال و روحیه بسیاری از حضار نشد و بازیکنان تیم ملی از تشویق‌کردن ساده هم در این مراسم طفره می‌رفتند.
تنها جایی که به نظر می‌رسید مراسم به معنای واقعی جان گرفته مربوط به لحظه‌ای بود که عکس علی دایی پخش شد؛ لحظه‌ای که با تشویق قابل ملاحظه و البته معنادار حضار همراه بود. این اتفاقات همگی در شرایطی رقم خورد که مسئولان برگزارکننده انتظار داشتند مراسم باشکوهی برای تیم ملی بگیرند ولی در روزهایی که ملی‌پوشان ایرانی در رشته‌های مختلف، حتی بعد از قهرمانی هم خوشحالی نکرده‌اند، برپایی چنین مراسمی شبیه گل‌به‌خودی جدیدی بود. گلی که ماحصل مدیریت بد در این زمان است.
