آرتین زهرابی؛ عضو کمیته فنی فدراسیون فوتبال، علیه انتخاب کارلوس کی روش توسط روسای فعلی فدراسیون فوتبال بیانیه ای صادر کرد.
در بخشی از متن این آمده است: چرا بعد از انتخاب کی‌روش با بعضی از اعضای کمیته فنی لابی کردند که با انتخاب ایشان موافق باشند؟ چرا به اینجانب، مدیرروستا، استیلی و ... مراجعه نشد؟ چون جرات این موضوع در آقایان نبود و می‌دانستند این افراد به هیچ وجه اصول خود را زیرپا نخواهند گذاشت و پایبند اصول حرفه‌ای خود هستند.
عضو کمیته فنی فدراسیون فوتبال از جرات و شهامت گفت. اتفاقا نکته کلیدی داستان همین جاست. اگر جرات و جسارتی در وجود برخی اعضای کمیته فنی بود، چرا همان روزی که صلاحیت دراگان اسکوچیچ از سوی کمیته فنی رد شد و هیئت رئیسه این تصمیم قطعی را وتو کرد، هیچ صدایی از آنها بلند نشد؟
مگر اعضای کمیته فنی، تصمیمی کارشناسی شده نگرفته بودند؟ پس هیئت رئیسه فدراسیون، چگونه توانست آنچه کمیته فنی به طور علنی در مورد سرمربی وقت تیم ملی اعلام کرده بود را رد کند؟
کمیته فنی اگر جسارت و شهامت داشت، باید چند ثانیه پس از این اتفاق، به صورت دسته جمعی استعفا می کرد تا افکار عمومی متوجه شود همه این اعضا، شجاعانه پای آنچه گفته اند و تصمیم گرفته اند می ایستد. سکوت اعضای کمیته فنی در آن مقطع زمانی که صراحتا صلاحیت اسکوچیچ را رد کرده بودند به چه معنا بود؟
حالا که کار از کار گذشته، این بیانیه چند خطی که مشخص است با خشم هم نوشته شده، به چه درد فوتبال ایران می خورد؟ آن هم درست در شرایطی که سرمربی تیم ملی انتخاب شده و ایران قطعا با حضور کی روش به جام جهانی ۲۰۲۲ می رود...
آیا شهامت داشتن فقط باید در وجود مسولان فعلی فدراسیون فوتبال اندازه گیری شود و این امر برای اعضای کمیته فنی مصداق پیدا نمی کند؟
