امیر حاج‌رضایی در نقد لیگ فصل گذشته فوتبال ایران، مصاحبه ای انتقادی انجام داد که بخش هایی از آن را در زیر می‌خوانید:

*واقعیت این است که به طور کلی لیگ ایران را نگاه نکردم و برش‌ها و صحنه‌های حساس در تلفن همراهم می‌آمد و آنها را رصد می‌کردم. علاوه بر آنچه در زمین مسابقه اتفاق افتاد و دیدگاه‌های مختلف که بیشترش بوی غیراخلاقی می‌داد همه را دنبال کردم و با جریانات فوتبال ایران بیگانه نبودم. کیفیت مسابقات را در سطح خوبی ندیدم و اینکه همواره تاکید می‌شود یک لیگ باید مولد باشد و بازیکن، مربی، داور و مدیر خوب تولید کند. من که چیز چشمگیری ندیدم اما اگر آمارها باشد طبعا می‌شود بهتر اظهار نظر کرد.

*اکثریت کسانی که فوتبال را اداره می‌کنند، چه در فدراسیون و چه باشگاه‌ها، جز موارد استثنا اصلا با روح فوتبال آشنا نیستند و درکی نسبت به فوتبال ندارند. خیلی از این اسامی برای من ناشناخته هستند. حالا ممکن است جای دیگر مفید باشند ولی قطعا در فوتبال مفید نبودند و عملکردشان فساد مالی فراوانی را نشان داد. براساس آنچه روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت می‌دیدیم چه حیف و میل‌هایی می‌شود. از همین فدراسیون ۱۱ ماهه عزیزی‌خادم آماری بیرون آمد که نشان داد که هم خودش و هم کسانی که او آورده چه پاداش‌هایی دریافت کردند و حالا هم که توانستیم به جام‌جهانی برسیم شرایط خوبی نیست.

*گل‌محمدی در مصاحبه‌هایش سعی می‌کند خودش را مبرا از ناکامی‌ها بداند. یک تیمی که فقط برای قهرمانی می‌جنگد وقتی می‌بازد مجموعه‌اش باخته نه یک فرد و طبعا سرمربی تاثیر زیادی در آن دارد. از درون باشگاه پرسپولیس اطلاع نداریم و آنها چندین مدیرعامل عوض کرده‌اند. یحیی می‌تواند در چینش بازیکنانش خیلی مورد انتقاد قرار گیرد و در خریدهایش هم انتقادی که به او هست در جای خودش قابل بحث است ولی اینکه نایب قهرمانی و دور شدن از قهرمانی را چون آوار روی سرش خراب کنند نهایت بی‌انصافی است. در واقع یک مجموعه است که در جای خودش قرار نداشته است. وقتی برانکو بود در آن شرایط که پنجره‌ها بسته شد و بازیکنان رفتند هیچ‌گاه نه گِله و شِکوه کرد و نه نتایج را به کسی پاس داد. او همیشه از امید صحبت کرد. سه سال تیمش قهرمان ایران شد و یک سال هم با تفاضل گل قهرمانی را از دست داد.

*پرسپولیس در زمینه فنی مشکلات زیادی داشت، ما از چیزی هم که بیرون اتفاق افتاد بی‌خبریم. گل‌محمدی مرتب شاکی بود و کمتر از امید حرف می‌زد. چند باری هم تمرینات این تیم را تعطیل کرد. چون به یحیی علاقه دارم این انتقادات را برای آینده‌اش‌مطرح می کنم که شما چگونه ۴-۵ روز می‌روی؟ اگر این اتفاق در یک کشور صاحب فوتبال رخ می‌داد این مربی را به دادگاه ورزشی می‌کشاندند. مگر می‌شود در فوتبال حرفه‌ای ۵ روز تمرین را ترک کرد و بعد با وساطت برگشت. این یک عامل بزرگ روانی بود که به هواداران پرسپولیس فشار زیادی آورد. به هرحال این تیم با فاصله ۵ امتیاز درنهایت نایب قهرمان ایران شد.

*پیشکسوتان استقلال از این مسئله شاکی شدند و معتقد بودند مجیدی چند بار این کار را انجام داده است. حالا یک نمونه یادم می‌آید که یک بار چهارگوشه زمین را بوسید و گفت دخترم بیمار است و با این تیم خداحافظی کرد اما بعد رفت به قطر و آنجا در یک باشگاه بازی کرد. فوتبال ما به جهتی کشیده شده که کاملا پول محور است و بقیه چیزها تحت الشعاع این قضیه قرار می‌گیرد. رفتن مجیدی را غیراخلاقی نمی دانم چون وقتی به باشگاه خارجی برود هم از نظر مالی نفع بیشتری خواهد برد و هم تجربه بیشتری کسب می‌کند ولی اینطور نباشد که فکر کند هر وقت که استقلال را ترک می‌کند حالا اگر باشگاهی نداشت استقلال هست. این تصور خوبی نیست. هرچند در آن مقطع که از استقلال رفت کارش را غیرحرفه‌ای و غیراخلاقی می‌دانستم که تیمش را رها کرد و رفت ولی الان که این موفقیت را به دست آورده و دارد از این موقعیت استقاده می‌کند این را زیاد قابل انتقاد نمی‌دانم.