اینکه تیم ملی امید ایران با هدایت مهدی مهدوی‌کیا یکی از اسطوره‌های فوتبال ایران و جمعی از بازیکنان زیر ۲۳ سال کشور مقابل کشوری بدون فوتبال یعنی ترکمنستان شکست می‌خورد نشان‌دهنده این است که برخلاف تصور فوتبال ایران سرشار از استعدادهایی نیست که فقط به خاطر نبود امکانات بالفعل نمی‌شوند. در سالیان دورتر حداقل ۶ یا ۷ بازیکن تیم ملی امید ایران به راحتی توانایی بازی کردن در تیم بزرگسالان را هم داشتند اما امروز این تعداد در بهترین حالت به یکی، دو نفر رسیده است. چرخه معیوب استعدادیابی در فوتبال ایران که سال‌های قبل می‌توانست با هر زحمتی که شده چند تا استعداد ناب معرفی کند، این سال‌ها چنان فشل شده که گران‌ترین بازیکنان لیگ برتر همان ستاره‌های دهه پیش هستند که از مرز ۳۰ سال عبور کردند. این کلیشه مدت‌هاست که در ذهن فوتبال‌دوستان ایرانی جا خوش کرده که «ایران همانند برزیل از لحاظ استعداد فوتبالی جزو بهترین کشورهای دنیاست». کلیشه‌ای که شاید درست باشد شاید هم نه چون فعلا که خبری از این استعدادها در فوتبال رده‌های سنی ایران نیست.
مهدی مهدوی‌کیا سرمربی تیم ملی امید پس از شکست مقابل ترکمنستان گفت ما به خودمان و به اشتباهات فردی باختیم. تحلیل اظهارنظر ستاره سابق تیم ملی فوتبال ایران کار ساده‌ای است: تیم آماده‌سازی مناسبی نداشته و بازیکنان به دلیل قرار نداشتن در شرایط مسابقه اشتباهات بچه‌گانه انجام می‌دهند. تیم ملی امید هیچ‌وقت اولویت فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک نبوده اما در این چند ماه حتی جزو دغدغه‌های چندم مدیران ارشد ورزش هم قرار نگرفته. دو نهاد متولی این تیم یعنی کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال در چند ماه گذشته درگیر حل‌وفصل مشکلات مدیریتی خودشان بوده‌اند و نتیجه این شد که تیم با تنها دو بازی تدارکاتی مقابل عراق آن‌هم میان گردوخاک راهی تاشکند شد. تیمی که وضعیت سرمربی و دستیارانش بعد از عزل عزیزی خادم روی هوا رفت.
این درست شرایطی است که برای تیم ملی فوتبال هم در حال رقم خوردن است و از این منظر نتایج تیم ملی امید آیینه تمام‌نمای چیزی است که در قطر انتظار یوزها را می‌کشد. تازه آنجا خبری از ترکمنستان و قطر و ازبکستان نیست. آنجا هری کین برای کسب آقای گلی تلاش می‌کند و پولیشیچ به فکر تاریخ‌سازی با تیم ملی امریکاست.
جالب اینجاست که در این وضعیت گویا دیواری کوتاه‌تر از مهدوی‌کیا پیدا نشده. نه اینکه کادر فنی تیم ملی اشتباهی نداشته باشد اما وقتی شرایط به این صورت پیش رفته ناجوانمردانه است انداختن همه تقصیرات به گردن مهدوی‌کیا و دستیارانش. وقتی هنوز باشگاه‌ها خود را موظف نمی‌دانند که سر موقع و درست به تیم ملی امید بازیکن بدهند چرا باید سرمربی تیم بشود سیبل انتقادات؟ این تیم امید همان تیم امیدی است که با بازیکنانی به مراتب بهتر و سرشناس‌تر حسرت نزدیک به نیم قرن حضور در المپیک را می‌کشد.
سرمربی تیم فوتبال امید کشورمان بعد از بازی دوستانه مقابل عراق عنوان کرده بود: «امید ما به بازی‌های آینده است. قطعا همه دوست دارند قهرمان شوند اما با این تیم جوان می‌خواهیم تجربه کسب کنیم زیرا هدف ما رسیدن المپیک پاریس است. با یک تیم جوان به ازبکستان می‌رویم تبعات این کار را هم پذیرفته‌ام و هر اتفاقی هم در این ۳ سال بیفتد، پای کار هستیم». شکی در صداقت اظهارات مهدوی‌کیا نیست اما واقعا با این تدارکات تیم ملی امید می‌تواند طلسم طولانی‌مدت را بشکند؟
تیم ملی امید ایران فردا در سومین بازی از مرحله گروهی مقابل ازبکستان قرار می‌گیرد. تنها شانس صعود تیم از گروه برد مقابل ازبکستان و برد قطر مقابل ترکمنستان است. تیم قطر که در روز نخست با نتیجه یک بر یک تیم ایران را متوقف کرد در بازی دوم خود مقابل ازبکستان با ۶ گل مغلوب شد. به این ترتیب باید پذیرفت که بازی آخر ایران در این گروه مقابل تیم صعودکرده ازبکستان بسیار سخت خواهد بود. ترکمنستان با توجه به برتری در بازی مقابل ایران با کسب یک تساوی هم راهی دور بعد می‌شود و قطر فقط در صورت کسب یک برد با اختلاف بیش از ۶ گل می‌تواند امیدوار به صعود باشد.
شرایط تیم ملی امید مثل شرایط تیم ملی فوتبال و در مجموع همانند وضعیت کلی فوتبال ایران پیچیده شده و بخش عمده‌ای از این پیچیدگی ناشی از سوءمدیریت است. سوءمدیریتی که یک روز فوتبال باشگاهی ایران را از آسیا حذف می‌کند، یک روز باعث ناکامی تیم ملی امید می‌شود و قرار است در آینده‌ای نه چندان دور تیم ملی ایران را به ورطه نابودی بکشاند.
