۳۰ سالگی برای هر فوتبالیست حرفه‌ای دورنمای دلهره‌آوری دارد. خیلی از حرفه‌ای‌ها در این سن از خود می‌پرسند که بعد از آویختن کفش‌های‌شان چه چیزی در انتظارشان خواهد بود. برخی مانند اریک کانتونا، به محض تمام شدن ۳۰ سالگی خداحافظی می‌کنند. اما، برای دیگران ۳۰ سالگی شروع یک فصل جدید است. آنهایی که در این لیست هستند بعد از ۳۰ سالگی بازی خود را به سطوح جدیدی رساندند. همه آنها قبل از رسیدن به دهه چهارم خود بازیکنان باشکوهی بودند، اما در سنی به اوج خود رسیدند که دیگران در حال افول بودند.
کریم بنزما (۳۰ سالگی در سال ۲۰۱۷)
«او روز به روز بهتر می‌شود!» جمله کارلو آنچلوتی‌ست پس از پیروزی ۳-۱ مقابل چلسی در دور رفت مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا. بنزما در استمفوردبریج هت‌تریک کرد، اما عملکرد کلی او نفس‌گیر بود و در تمام شب حریفان را تحت فشار قرار داد. او در دیدار برگشت هم گل صعود رئال را زد. این بازیکن در روزهای اوج CR۷ خود را بالا کشاند تا پس از ترک بازیکن پرتغالی در سال ۲۰۱۸ تبدیل به مرد اصلی رئال‌مادرید شود. از زمان جدایی رونالدو، بنزما بیش از ۱۲۰ گل در تمام رقابت‌ها برای رئال به ثمر رساند و دوباره به تیم ملی فرانسه پیوست... همه این‌ها پس از ۳۰ سالگی.
لوکا مودریچ (۳۰ سالگی در سال ۲۰۱۵)
مودریچ یک بازیکن فوق‌العاده برای تاتنهام در لیگ برتر و در سه فصل اول حضورش در مادرید بود. این بازیکن کروات در اواخر دهه ۲۰ سالگی خود قهرمان لیگ قهرمانان و کوپادل‌ری شد، اما پس از رسیدن به آن نقطه عطف بود که همه چیز واقعاً شروع شد. از آن زمان، این بازیکن کلیدی برای سه قهرمانی بیشتر در اروپا و دو قهرمانی در لالیگا با رئال خیز برداشت. او همچنین کشورش را به فینال جام جهانی ۲۰۱۸ رساند و توپ‌طلای مسابقات را در سن ۳۲ سالگی به دست آورد و سپس توپ‌طلای فرانس‌فوتبال را در ۳۳ سالگی دریافت کرد. مودریچ با وجود رسیدن به نزدیکی‌های ۴۰ سالگی یکی از تأثیرگذارترین و خلاق‌ترین هافبک‌های جهان فوتبال شد.
استنلی متئوس (۳۰ سالگی در سال ۱۹۴۵)
نمی‌توان باور کرد که متئوس یازده سال پس از رسیدن به ۳۰ سالگی برنده توپ‌طلا شده باشد. استن همچنین در ۴۲ سالگی در فینال جام حذفی ۱۹۵۳ بسیار خوب بازی کرد، به حدی که پیروزی بلکپول تا به امروز هنوز به عنوان «فینال متئوس» شناخته می‌شود. متئوس تنها بازیکن این لیست است که در ۵۰ سالگی در حالی که هنوز یک فوتبالیست حرفه‌ای فعال بود نشان شوالیه را دریافت کرد. در مجموع، او در طول ۳۴ سال دوران حرفه‌ای خود بیش از ۸۵۰ بازی برای باشگاه و کشور انجام داد که ۲۳ مورد از آنها پس از ورود او به دهه چهارم زندگی‌اش اتفاق افتاد. عجب اسطوره‌ای!
فابیو کوالیارلا (۳۰ سالگی در سال ۲۰۱۳)
این بازیکن ایتالیایی که هنوز هم در ۳۹ سالگی در خط حمله تیم سامپدوریا قرار دارد، مانند تعداد کمی از افراد دیگر از هوای گرم و سرعت کندتر بازی ایتالیایی بهره برد. کوالیارلا زمانی که در سال ۲۰۱۶ در ۳۳ سالگی به تیم فعلی خود بازگشت، از دوران کاملاً خوبی در سری آ لذت برد. بسیاری فکر می‌کردند که این ملی‌پوش ایتالیایی پس از حضور در ناپولی و یوونتوس، دوران بازی خود را در محیطی آشنا به پایان خواهد رساند. آنها اشتباه می‌کردند؛ کوالیارلا بیش از ۹۰ گل برای باشگاه میانه‌جدولی به ثمر رساند و کفش طلای سری آ را در سال ۲۰۱۹ با ۲۶ گل لیگ به دست آورد. آن فصل، در ۳۵ سالگی، در ۱۱ بازی پیاپی گلزنی کرد که با رکورد دیرینه گابریل باتیستوتا مطابقت داشت.
آنتونیو دی‌ناتاله (۳۰ سالگی در سال ۲۰۰۷)
دی‌ناتاله قبل از ۳۰ سالگی ۱۰۲ گل باشگاهی به ثمر رسانده بود و پس از ۳۰ ساله شدن ۱۸۱ بار گلزنی کرد. این ایتالیایی کوچک همچنین پس از ۳۳ سالگی دو بار برنده جایزه Capocannoniere (کفش طلای سری آ) شد و همچنین در سال ۲۰۱۰ در اودینزه، سه سال پس از ۳۰ سالگی، تاج فوتبال سال ایتالیا را به دست آورد.
فابیو کاناوارو (۳۰ سالگی در سال ۲۰۰۳)
کاناوارو پس از قهرمانی در جام یوفا با تیم معروف پارما در سال ۱۹۹۹ (در ۲۵ سالگی) دیگر تا قبل از تولد ۳۳ سالگی خود جایزه بزرگ دیگری کسب نکرد... و این زنجیره شکست را با جام جهانی در سال ۲۰۰۶ به اتمام رساند. کاپیتان ایتالیا در آن سال جایزه بهترین بازیکن جهان و توپ طلا را به کارنامه اضافه کرد و سپس یوونتوس را ترک کرد و به رئال‌مادرید پیوست. در رئال بیش از ۱۰۰ بازی انجام داد و دو عنوان قهرمانی لالیگا را به دست آورد.
برد فریدل (۳۰ سالگی در سال ۲۰۰۱)
فریدل در سال ۱۹۹۷ در فوتبال اروپا ظاهر شد؛ زمانی که لیورپول در سن ۲۶ سالگی او را به خدمت گرفت. فریدل همچنان رکورددار بیشترین حضور متوالی در تاریخ لیگ برتر است. این آمریکایی با شروع بازی خانگی بلکبرن مقابل وست‌بروم در آگوست ۲۰۰۴ (۳۳ سالگی) ۳۱۰ بازی متوالی انجام داد تا اینکه در اکتبر ۲۰۱۲ توسط اسپرز برای بازی مقابل استون‌ویلا کنار رفت؛ هشت سال تمام، شش سرمربی و سه باشگاه. او فوق‌العاده بود.
جیمی واردی (۳۰ سالگی در سال ۲۰۱۷)
الان دیگر همه داستان مهاجم سابق استاکزبریج‌پارک‌استیلز را می‌دانند. از فوتبال خارج از لیگ تا رسیدن به قله فوتبال انگلیس تنها در عرض ۴ سال. و در حالی که بزرگترین دستاوردهای واردی قبل از ۳۰ سالگی‌اش بدست آمد و به اوج رسید، این فرم را تا دهه چهارم زندگی خود حفظ کرد. واردی پس از ۳۰ سالگی ۹۴ گل در لیگ برتر به ثمر رساند و اکنون در رده چهاردهم جدول گلزنان تاریخ قرار دارد.
تدی شرینگام (۳۰ سالگی در سال ۱۹۹۶)
بله، عجیب است که بازیکنی را در نظر بگیریم که سه سال قبل از ۳۰ سالگی کفش طلای لیگ برتر را برده، اما تدی همچنان بهتر و بهتر می‌شد. بازیکن سابق ناتینگام‌فارست و تاتنهام در ۳۱ سالگی با منچستریونایتد قرارداد امضا کرد و از بهترین سالهای دوران حرفه‌ای خود در اولدترافورد لذت برد. شرینگام بخش کلیدی تیم قهرمان سه‌گانه در سال ۱۹۹۹ بود (او بود که گل تساوی را در برابر بایرن در نوکمپ به ثمر رساند) و در ۳۳ سالگی در سال ۲۰۰۱ عنوان بهترین بازیکن فصل انگلیس را به‌دست آورد. او تا ۴۲ سالگی به بازی کردن ادامه داد.
گری مک‌آلیستر (۳۰ سالگی در سال ۱۹۹۴)
مرد دیگری که به خاطر نقش پررنگش در یورو ۹۶ به خوبی در یادها مانده است (یا به طور دقیق‌تر، نقش اوری گلر در یورو ۹۶). مک‌آلیستر ۱۹ فصل را به عنوان بازیکن حرفه‌ای بازی کرده بود تا اینکه لیورپول در ۳۵ سالگی در تابستان ۲۰۰۰ با او قرارداد امضا کرد. او حیله‌گری و خونسردی را به تیمی که شامل گروهی از پسران محلی بااستعداد بود افزود و آنها را به سمت کسب سه‌گانه در سال ۲۰۰۰ سوق داد. بازیکنی فوق‌العاده تا قبل از ۳۰ سالگی، بازیکنی باشکوه و باعظمت بعد از ۳۰ سالگی.
