خدا بیامرزه مرحوم فرزین رو با اون ترانه محشرش و ممد بوقی رو با اون بوقش که تو ترانه زده. اتفاقا منم سالها پیش یه ترانه راجع به پرسپولیس گفته بودم که به سبک همون ترانه مرحوم فرزین بود و اسم تک تک بازیکنا از جمله پیوس، کرمانی، محرمی، هاشمی‌نسب و... رو توش آورده بودم. یادمه یه روز سرد زمستونی رفتم سر تمرین پرسپولیس و جلوی پروین رو گرفتم و بهش گفتم یه اینطور ترانه‌ای گفتم و میخوام کاستش کنم. این آدم با برخوردی سرد بهم گفت من سردمه، برو تو تماشاگرا بخونش. حتی حاضر نشد ترانه رو براش بخونم. این بود که خسته و ناراحت برگشتم خونه و عصبانی از اینکه یک عمر برای اینجور آدما زدیم تو سر و کله همدیگه و براشون هورا کشیدیم غافل از اینکه بعضیاشون ارزش یه هورا کشیدن هم نداشتن. یادمه اون روز اسماعیل حلالی با یه هوادار دعواش شد و با مشت زد تو صورتش و افشین پیروانی اصلا جواب سلام طرفدارا رو نمیداد و خیلی سرد از کنارشون رد میشد اما عابدزاده، استیلی، محرمی، پیوس، تارتار و بقیه خیلی با هوادارا قاطی میشدن و گرم برخورد میکردن.

همچنان توی فکر انتشار اون ترانه به صورت کاست بودم تا اینکه بعد از یه مدت هاشمی‌نسب یاغی شد و رفت استقلال. این بود که دیگه تصمیم گرفتم اون شعر رو بایگانی کنم و جایی منتشرش نکنم. چون فهمیده بودم بعضی از آدم معروفها ارزش یه هورا کشیدن رو هم ندارن. من همچنان پرسپولیسی‌ام اما یه پرسپولیسی منطقی که فقط پرسپولیس براش مهمه نه امثال پروین و هاشمی‌نسب و پیروانی و خائنینی مثل محمد محمدی، مجید نامجومطلق که با پولی مهندس عابدینی پای داغونشو معالجه کرد اما نمک‌نشناسی رو به اوج خودش رسوند یا نیکبخت واحدی که سه سال برامون بازی کرد و سه سال از طرف استقلالیا بدترین فحشهای ناموسی رو خورد اما همچنان خودشو استقلالی میدونه.