عنوان «بهترین بازیکن سال به انتخاب نشریه گاردین»؛ عنوانی نیست که صرفاً به بازیکنی تعلق بگیرد که در سالی که گذشته از لحاظ فوتبالی درخشیده باشد. این عنوان به بازیکنی میرسید که یک الگوی ورزشی باشد، حالا یا درون مستطیلسبز و یا بیرون از آن، از طریق کمک به دیگران. به همین ترتیب این نشریه معتبر انگلیسی تصمیم گرفت جایزه بهترین بازیکن سال ۲۰۲۱ را به سیمون کیائر کاپیتان و مدافع تیم ملی دانمارک اهدا کند که کمکش به کریستین اریکسن همتیمیاش در یورو ۲۰۲۰ خبرساز شد.
بخشهایی از گفتوگوی گاردین به همین بهانه با کیائر ۳۲ ساله که این روزها در خط دفاعی میلان بازی میکند را در ادامه میخوانیم.
کار غریزی
سیمون در شهر «اورِسوند» دانمارک جایزهاش را دریافت کرد و با خبرنگار گاردین به گفتوگو نشست. او میگوید: «مثبت، منفی، ما همهچیز را پشت سر گذاشتهایم. همه این احساسات ثبت شدهاند. ما همهچیز داشتیم.»
دوازدهم ژوئن ۲۰۲۱ کیائر کاری انجام داد که هیچکس در زمین فوتبال انتظارش را نداشت؛ وقتی کریستین اریکسن دوستش در جریان دیدار مقابل فنلاند دچار ایستقلبی شد، بلافاصله به کمک او شتافت تا کادرپزشکی به زمین برسد و عملیات احیا را شروع کنند. سپس او با همتیمیهایش برای این که صحنههای تلخ دیده نشوند حلقهای دور اریکسن تشکیل دادند. کیائر با قدرت و خونسردی یک مصیبت را هدایت کرد.
او در فهرست نهایی فرانسفوتبال برای توپطلا در رده هجدهم قرار گرفت و یوفا جایزه ریاست را به سیمون و کادرپزشکی دانمارک اهدا کرد. با این حال گاردین تصمیم گرفت جایزه بهترین بازیکن سال را به کیائر بدهد. با این حال کاپیتان دینامیتها این جایزه را جمعی میداند: «من از همه تمجیدهای مثبت تشکر میکنم، اما همانطور که همیشه گفتهام واکنش من همانطور بود که همه واکنش نشان میداند. کاری که ما انجام دادیم بهعنوان یک تیم بود. کریستین دوست ما بود، نه یک همکار. این مسئله را شدیدتر کرد و کاری که کردیم غریزی بود. باور ندارم بتوانید خودتان را برای چنین چیزی آماده کنید. خودم میدانم بدون تیم نمیتوانستم هیچکدام از این کارها را انجام دهم. در نهایت همهچیز برای یک هدف بود و آنهم برای کریستین، سلامتیاش در آن لحظه و خانوادهاش.»
کریستین اریکسن حالا سالم است و این چیزی است که بیش از همه اهمیت داشته.
شرایط عادی
پس از اتفاق پیش آمده، هیچکس نمیتوانست از کیائر و تیمش انتقاد کند. آنها خودشان را تحتتأثیر چیزی قرار دادند که به راحتی قابل توصیف نیست. دانمارک میدانست که تیم خوبی است، اما برای نادیده گرفتن منطق و رسیدن به جمع ۴ تیم پایانی یورو ۲۰۲۰ زمان زیادی لازم بود. کیائر درباره تلاششان برای بازگرداندن شرایط به حالت عادی میگوید: «همهچیز را امتحان کردیم. به خودمان اجازه دادیم یک الی یک و نیم ساعت در روز تمرین کنیم و سپس از همه مشکلات روز عبور کنیم.»
اولین مانع برای دانمارک بازی کردن مقابل بلژیک در ورزشگاه پارکن بود؛ همان ورزشگاهی که ۵ روز قبل در آن شاهد چنین اتفاقی بود. ۲-۱ شکست خوردند، ولی این اتفاق هم مهم نبود. دانمارک در میان جَوی از شادی، آسودگی، قدردانی و غرور به مصاف رقبای خودش میرفت و حتی میتوانست ۵ یا ۶ گل بزند. نتایج را فراموش کنید، مسابقه زندگی آنها شد. کیائر ادامه میدهد: «من به کارم ادامه دادم. گرم کردن، رختکن و برای سرود ملی بیرون رفتن. هیچ ایدهای نداشتم که چه اتفاقی رخ میدهد، حتی اگر با دانستن این که باید بازی کنم وارد زمین میشدم. در پایان روز نمیدانستم که بازی خواهم کرد یا نه. نمیدانستم چگونه رفتار کنم. ما از بازیها لذت بردیم و نتیجه مهم نبود. میتوانم به شما بگویم که ۱۰۰ درصد مهم نبود.»
فوتبال اولویت نیست
کیائر میگوید اصلاً توصیفی برای شرایط در آن روزها ندارد. دانمارک به نیمهنهایی رسید اما به انگلیس در وقتهای اضافه باخت و کیائر هم یک گلبهخودی زد. اگرچه کمی حاشیه وارد آن بازی شد، ولی نتیجه ۲-۱ به سود انگلیس منصفانه به نظر میرسید. سیمون میگوید: «اگر از مرحله گروهی عبور نمیکردیم مشکلی با آن نداشتم. مطمئناً پس از آن ممکن است به گذشته نگاه کرده باشم و همچنان امیدوار باشم. من هنوز هم از آن پنالتی (در دیدار با انگلیس که هری کین از دست داد و در برگشت تبدیل به گل کرد) عصبانی هستم، چرا که باعث شد فینال را از دست بدهم. اما این در اولویت نبود و در رده اول اهمیت قرار نداشت.»
سیمون کیائر زمین فوتبال را «جایی روی زمین که در آن احساس راحتی میکند»، مینامد. او میگوید: «وقتی تجربه دارید، آن را تا آخر عمر با خودتان حمل میکنید. اما شما از آن درس میگیرید. چیزهایی از بیرون میآورم و شاید این باعث شود فوتبال بهتری بازی کنم. من به خودم اجازه میدهم که از آن لذت ببرم و این به من رویکرد آرامتری میدهم. من عاشق فوتبال بازی کردن هستم و همیشه آن را دوست داشتهام، اما ۱۰ سال دیگر وقت ندارم، بنابراین باید قدر زمان باقیمانده را بدانم.»
مصدومیت شدید
اما مصدومیت شدید رباط زانو باعث شده کیائر مدتی از میادین دور باشد. با این حال نگرش او همچنان مثبت است. وقتی بعد از این حادثه تلخ و دوری از ترکیب میلان با مدافع دانمارکی صحبت میشود، میگوید: «دو چیز برای یک فوتبالیست خیلی اهمیت دارد؛ این که من خوب هستم و خانوادهام خوب هستند. به زمین فوتبال بازخواهم گشت. ترجیح میدهم این مصدومیت را بهعنوان یک فرصت مثبت و نادر ببینم. بیشتر اوقات به این فکر کردهام که چگونه میتوان ۲ یا ۳ ماه از مسابقات فاصله گرفت، هم برای بهینهسازی خودم و هم برای قویتر کردن بدنم.»
اسکودتو و جامجهانی
کیائر انگیزههایی برای بازگشت دارد؛ یکی این که اسکودتو را ببرد و دیگری این که یک جامجهانی وجود دارد که بتواند بازوبند کاپیتانی دانمارک را در آن بر بازو ببندد؛ جایی که از سال ۲۰۱۶ در آن کاپیتان بوده است. او که متولد شهر کوچک «هورسنس» است، زمانی در تیم میتیلند حضور داشت که پدرش هم در آن مربیگری میکرد. سپس ۱۹ سالگی به پالرمو رفت و در تیمهایی مثل ولفسبورگ، رم، لیل، فنرباغچه سویا و آتالانتا هم حضور پیدا کرد. حالا در بهترین حالت پیراهن میلان را برتن کرده است. او میگوید: «در ذهنم مردی هستم که در شهری کوچک بزرگ شده است و پاهایم محکم روی زمین قرار گرفته. گاهی اوقات باید کمی مغرور و کمی ناآگاه در مورد تواناییهایتان باشید، برای اینکه این کار شما را بیشتر تحت فشار قرار میدهم. اگر مقابل مسی یا رونالدو بازی میکنید، احتمالاً آنها بهتر از شما هستند، اما اگر میدانید که هر روز کارتان را انجام میدهید از خودتان میپرسید که چه کسی در دنیا از من مدافع بهتری است؟ معتقدم من بهترینم و باید این را باور کنم. اگرنه، هرگز نخواهیم بود و هرگز ۱۰۰ درصد نخواهم شد.»
دانمارکیها
چه چیزی باعث میشود یک فوتبالیست دانمارکی برجسته باشد؟ سیمون کیائر در این باره میگوید: «به طور کلی ما افراد بسیار محترم و تحصیلکردهای هستیم. اگر ۱۰۰ بازیکن دانمارکی در سرتاسر جهان پیدا کنید شاید کمی احمقانه باشد، اما فکر میکنم شباهتی بین همه ما پیدا کنید. به گونهای بزرگ شدهایم که مستقل باشیم و از خودمان مراقبت کنیم. همچنین یاد بگیریم مؤدب باشیم. یاد میگیریم که نگرش و اعتمادبهنفس چیز خوبی است، اما نه زیاد. قدردانی میکنیم و احتراممان را بهدست میآوریم. بسیار صادق هستیم و این خیلی مهم است.»