رئیس کمیته استیناف صدور مجوز حرفه ای باشگاه‌ها از خیلی‌ها صداقت بیشتری داشت. او پس از موافقت با صدور پروانه حرفه ای باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال، خبر مهمی را اعلام کرد و گفت: «قرار شد پرسپولیس را یک وزارتخانه در اختیار بگیرد و از مدیران آنجا به عنوان فرد باشگاه را اداره کند.»

همین نکته به ظاهر ساده اما نشان می‌دهد دعوا در فوتبال ایران، همیشه بر سر لحاف ملانصرالدین بوده و کارها هرگز قرار نیست وارد روال طبیعی خود شوند.

آنچه واضح، مبرهن و مشخص است اینکه در تمام این سال‌ها ما به بازرسان کنفدراسیون فوتبال آسیا برای صدور مجوز حرفه ای دروغ گفته ایم و همه این دروغ‌ها برای AFC آشکار شده است.

منهای این دروغگویی تاسف بار که مثال ارثیه ای اجباری به مدیران فدراسیون است، دوباره مجبوریم درباره واگذاری باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس متوسل به دروغ شویم. آخر به کجای واگذاری باشگاه پرسپولیس از وزارت ورزش و جوانان به یک وزارتخانه دیگر، خصوصی سازی می‌گویند؛ واقعا این نامش خصوصی سازی است؟

قانون می‌گوید باشگاه‌ها باید به صورت خصوصی و بدون مداخله دوایر دولتی اداره شوند؛ اما ما به جای حل مساله، صورت مساله را پاک می‌کنیم و به جای واگذاری این باشگاه‌ها به بخش خصوصی که به نظر می‌رسد با این وضعیت اقتصادی فوتبال و قوانین دست و پاگیر امری غیرممکن باشد، این دو باشگاه را دست به دست می‌چرخانیم و در واقع ادا و اطوار خصوصی سازی را در می‌آوریم.

اگر دقت کنید؛ دعوا بر سر همان لحاف ملانصرالدین است و لاغیر...