امسال هم پرسپولیس تنها تیم ایرانی است که به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده و این امیدواری وجود دارد که بار دیگر تا فینال هم بالا برود. پرسپولیس البته هنوز قهرمان لیگ قهرمانان آسیا نشده اما در سال‌های گذشته تنها تیم ایرانی است که آبرو داری می‌کند و در مراحل مقدماتی و یا یک هشتم نهایی حذف نمی‌شود.

یک دلیل مهم این مسئله به ثبات نسبی در پرسپولیس برمی‌گردد البته آنها امسال چند مهره کلیدی را از دست دادند و همین اتفاق پارسال هم رخ داده بود اما به هر حال فوندانسیون پرسپولیس درست است و این تیم اگر بازیکنی را هم از دست می‌دهد، تقریباً مشابه همان بازیکن را می‌خرد. اگر آنها کنعانی زادگان را از دست می‌دهند به جایش علی نعمتی را جذب می‌کنند و البته فرشاد فرجی را هم دارند. اگر در پست هافبک دفاعی احمد نوراللهی می‌رود، بلافاصله رضا اسدی را می‌خرند و خلاصه اجازه نمی‌دهند تیمشان خالی شود.

این وضعیت را مقایسه کنید با استقلال که هر سال چند مهره کلیدی خود را بنا به دلایلی از دست می‌دهد و تفکر مناسبی هم در فصل نقل و انتقالات ندارد. یک هوادار نوجوان استقلال هم متوجه می‌شود که وقتی مهدی قایدی از این تیم می‌رود حتماً باید بازیکنی در حد و اندازه های او جذب شود اما استقلال نه تنها جانشین مناسبی برای قایدی پیدا نکرد بلکه برای محمدنادری و فرشید اسماعیلی هم بازیکن جایگزین نداشت و خروجی کار همان شد که مقابل الهلال دیدیم.

وضعیت تراکتور که از استقلال هم بدتر بود آنها با تیمی‌کاملا دست و پا شکسته یک گل از النصر  عربستان خوردند و البته چند گل هم نخوردند. به طوری که احساس می‌شد اگر نماینده عربستان نیاز به تفاضل گل داشت می‌توانست با گل های فراوان تراکتور را شکست بدهد.

ختم کلام اینکه در پرسپولیس برخلاف بقیه نمایندگان ایران خیلی چیزها سر جای خودش قرار دارد و اگر کم و کاستی هم هست، که هست، آن قدر نیست که منجر به ناکامی‌این تیم شود. نکته مهم دیگر اینکه بازیکنان پرسپولیس  باتعصب فراوان در زمین مسابقه می‌دوند و می‌جنگند شاید آنها هم مثل بعضی از بازیکنان استقلال بابت مسائل مالی گلایه‌هایی داشته باشند اما حداقل در ۹۰ دقیقه مسابقه واقعاً با جان و دل بازی می‌کنند که این مسئله باعث شده تا آنها در پنج سال گذشته موفق ترین تیم ایران چه در لیگ برتر و چه در آسیا باشند.