روزهای تلخ نیمکت‌نشینی میرالم پیانیچ در بارسلونا به پایان رسید و او کاتالونیا را به مقصد استانبول ترک کرد تا از این پس برای تیم بشیکتاش بازی کند. او که از روز پیوستن‌اش به آبی‌واناری‌ها در تابستان سال ۲۰۲۰ جایی در برنامه‌های رونالد کومان نداشت، حالا که از آبی‌واناری‌ها جدا شده، توانسته به راحتی حرف‌هایش درباره این مربی هلندی را بزند.

او به نشریه مارکای اسپانیا گفت: «من در بارسلونا پست مشخصی نداشتم. در واقع در بهترین حالت من می‌توانستم برای ۵ دقیقه، ۱۰ دقیقه یا حداکثر یک نیمه در زمین باشم یا اینکه کلاً بازی نکنم. پیش از این هرگز وضعیتی مشابه را تجربه نکرده بودم. آسان نبود. در چنین اوضاعی شما خیلی باید سرسخت و خویشتن‌دار باشید، چون گاهی اوقات ممکن است که از کوره در بروید و واکنش بدی به او نشان دهید اما فوتبال همین است. با تمام این‌ها من همیشه احترام کومان را نگه داشتم، چه در حضور خودش چه زمانی که در جمع سایر بازیکنان بودم. از هر بازیکنی درباره کومان بپرسید می‌گوید که او خوب تمرین می‌دهد، روزهای تعطیل برای بازیکنانش در نظر می‌گیرد که فرم‌شان را از دست ندهند و ... اما انگار من برای او کسی بودم که از همان بدو ورودم او را به صلیب کشیدم.»

پیانیچ افزود: «هر کسی با دیگران تفاوت‌ دیدگاه‌هایی دارد و این هم طبیعی است اما راه درست نشان دادن این تفاوت‌ها، حرف زدن و ارتباط برقرار کردن است. این به نفع تیم هم هست. او مدام به من درباره دلیل نیمکت‌نشینی‌ام و اینکه آیا مشکلی با من دارد، می‌گفت: نه، نه میرالم، این فقط سیستم چرخشی است. من هیچ مشکلی ندارم. عملکرد تو خوب است». من هم می‌گفتم خب باشد اما کمی بعد او مرا بیشتر از دفعه قبل روی نیمکت می‌نشاند. تصمیم‌هایی که درباره من می‌گرفت را درک نمی‌کردم، چون فکر می‌کنم که می‌توانستم برای تیم بازیکن مفیدی باشم، همینطور یک هم‌تیمی خوب برای سایر بازیکنان چون رویکرد من بسیار حرفه‌ای بود. من حتی روزهای تعطیل هم تمرین می‌کردم. گاهی اوقات حتی بعد از تمرینات هم می‌ماندم تا تنهایی تمرین کنم تا آماده‌تر باشم. اگر او می‌خواست می‌توانستم خدمات زیادی به تیم ارائه کنم اما کومان یک مربی بسیار، بسیار، بسیار عجیب است و این اولین باری بود که من با چنین رویکردی از سوی یک مربی مواجه می‌شدم.»

ستاره بوسنیایی سابق یوونتوس در پاسخ به این سؤال که آیا احساس می‌کند به او بی‌احترامی کرده‌اند، گفت: «مربی؟ بله. قطعاً اما من از اینکه تصمیم گرفتم به بارسلونا ملحق شوم، هرگز پشیمان نیستم. در زندگی اتفاقاتی رخ می‌دهد که باید گذاشت بگذرند. دیگر همین است. من در تمام زندگی و حرفه‌ام جنگیده‌ام. فرد جاه‌طلبی هستم و با تلاش فراوان توانستم خودم را به سطح تیم‌هایی مانند یووه و بارسلونا برسانم. می‌دانم که می‌توانستم در بارسلونا هم بازی کنم و فقط به من فرصت این کار و ورود به تیم داده نشد. خیلی عجیب بود چون که نمی‌دانم ... یک مربی کسی است که می‌گوید کدام بازیکن بازی کند و کدام بازیکن بازی نکند اما در مورد کومان این کار به شیوه‌ای متفاوت انجام می‌شد. من بازیکنی هستم که هر چه به من بگویند را می‌پذیرم اما همیشه دوست دارم اگر حرفی هست، رو در روی خودم گفته شود. شرایطی که در بارسلونا داشتم را در ۱۵ سال حرفه بازیگری‌ام هرگز تجربه نکرده بودم.»