نازنین ملایی قایقران المپیکی روئینگ با وجود مخالفت و انتقاد خیلی‌ها جهت حضور در ارنج تکنفره سنگین وزن در توکیو کاری کرد کارستان. خیلی‌ها پارو زدن او در سنگین وزن را توهم و خیالات می‌دانستند که او با درخشش در توکیو پاسخ مخالفان را داد. ملایی در گفت و گو با خبرورزشی از دلایل ازدواج نکردن تا سکوی المپیک لس آنجلس گفت.

بعد از المپیک مشغول چه کاری هستی؟

بعد از المپیک در مرخصی بودم و کم و بیش خودم تمریناتم را انجام می دادم. دیروز هم به تهران برگشتم تا تمرینات پاروکشی ام را تا شروع اردوها انجام دهم چون من منتظر شروع اردوها نمی مانم.

افشین فرزام همچنان سرمربی تیم ملی باقی می ماند؟

قطعا فرزام سرمربی تیم باقی می ماند، اگر او نباشد نتیجه خوب به دست نمی آید. تا به امروز بهترین نتایج تاریخ روئینگ با ایشان گرفته شده است. در ورزش حرفه ای یک بخش خود ورزشکار است اما بخش مهم دیگر مربی است که باید با سیستم بدن ورزشکار آشنا باشد. فرزام به خوبی با سیستم بدن ورزشکاران آشناست و به هر قایقرانی یک برنامه می دهد که معمولا کم پیش می آید که اگر یک مربی ۵ ورزشکار داشته باشد به هرکدامشان یک برنامه بدهد، اکثر مربیان به همه ورزشکارانشان یک برنامه واحد می دهند که برنامه روی یک نفر جواب می دهد و روی دیگری جواب نمی دهد ولی فرزام اینطوری نیست.

تو در توکیو بهترین نتیجه تاریخ روئینگ را گرفتی. این اعتماد به نفس تو از کجا آمد که با وجود مشکلات قبل اعزام در توکیو درخشیدی؟

خیلی ها معتقد بودند من که سبک وزن هستم در تکنفره سنگین وزن به جایی نمی رسم و کار من را توهم و خیال پردازی می دانستند اما من اینجوری هستم که وقتی کسی به من بگوید نمی توانی کاری را  انجام دهی با تمام توان آن را انجام می دهم تا توانایی ام را ثابت کنم. بعد از المپیک ۲۰۱۶ ریو که من در قایق ۲ نفره حضور داشتم از ارنج ۲ نفره بیرون آمدم و در تکنفره پارو زدم و همان موقع هم گفتم که در المپیک ۲۰۲۰ در تکنفره حضور خواهم داشت که فرزام به من گفت راه سختی در پیش داری و اگر می خواهی به هدفت برسی باید انگیزه و تلاشت مضاعف باشد؛ در غیر این صورت برای حریفانت زنگ تفریح می شوی. در توکیو هم به خودم گفتم که اگر قرار است در المپیک ۲۰۲۸ لس آنجلس روی سکو بروی باید اینجا کار خاصی انجام دهی و با خودم قرار گذاشتم که اگر نتوانستم کار خاصی در توکیو انجام دهم از قایقرانی خداحافظی کنم. با وجود تمام مشکلات و آسیب کمر که فرزام را مجبور به تغییر برنامه تمرینی ام کرد، به توکیو رفتم. تاکتیکی که فرزام برایم در نظر گرفته بود ریسک بود اما خداروشکر جواب داد. قبل از مسابقات با توجه به امکانات و عدم اعزام به مسابقات و کاپ های جهانی و نداشتن پیست ۲۰۰۰ متر هدفمان را رسیدن به فینال C گذاشتیم اما  باوجود تمام این مشکلات و فقط یک اردو خارج از تهران یعنی  الیگودرز، توانستم نتیجه بهترو فراتر از انتظاری بگیرم.

تو چقدر از نظر امکانات و شرایط زندگی با رقبایت فرق داری؟

امکانات رقبایم خیلی بهتر است در حدی که تمام تیم ها با ماساژور و فیزیوتراپ وارد پیست می شدند. جالب اینجاست که هر کشور برای هر رشته اش یک ماساژور و فیزیوتراپ همراه داشت. ورزشکاران خارجی برخلاف ما دغدغه مکمل ندارند اما اینجا من خودم مکمل تهیه می کنم و به دنبال پزشکان فدراسیون پزشکی ام تا مکمل را تایید کنند و با هزار ترس و لرز مکمل را استفاده می کنم که مشکلی از نظر دوپینگ برایم به وجود نیاید. در کشورهای دیگر اینها مسائلی پیش پا افتاده است که برای ما مسائلی بزرگ است که هنوز با آنها درگیریم. یکی از رقبای المپیکی ام ۴۰ ساله و دیگری ۳۰ و خرده ای ساله بود که ازدواج کرده و چندین فرزند داشتند اما با وجود دغدغه های خانوادگی به مسابقات آمده و مدال گرفتند. این نشان دهنده این است که آنها حمایت می شوند که هم به خانواده و هم به ورزش حرفه ای می رسند و مثل من نیستند که ۱۲ ماه سال در اردو باشم و به زور خانواده ام را ببینم و با آسیب هایم به تنهایی درگیر بوده و در نهایت هم خودم دنبال ماساژور و دکتر بروم.

قصد ازدواج نداری؟

من اگر ازدواج کنم نه می توانم به خانواده ام برسم و نه می توانم ورزشم را حرفه ای دنبال کنم چون تمام کارها به دوش خودم است. اما رقبایم این گونه نیستند و بعد از هر دوره بارداری از نظر مالی و ورزشی حمایت می شوند و مجددا به مسابقات برمی گردند. من حتما باید آنقدری پول داشته باشم که یک پرستار برای بچه ام بگیرم و ماساژور و دکتر تغذیه داشته باشم که متاسفانه اینطور نیست، بنابراین یا باید اینور را داشته باشم یا آنور.

در دیدارت با توماس باخ او به تو چه گفت؟

در توکیو بلافاصله بعد از این که از آب در آمدم به دنبالم فرستادند و با رئیس IOC و رئیس فدراسیون جهانی دیدار کردم. در سال های اخیر کمیته استعدادیابی در آسیا تشکیل شده بود که ۱۰ ورزشکار آسیایی را بورسیه کرده بودند و من هم یکی از آن نفرات بودم. توماس باخ خیلی خوشحال بود که این حمایت‌ها جواب داده است. او یک ساعت به من هدیه داد و آرزو کرد در المپیک ۲۰۲۴ حضور داشته باشم و از طرفی قول حمایت تا ۲۰۲۴ را به من داد.

زمانیکه گفتی می خواهی در المپیک ۲۰۲۸ لس آنجلس مدال بگیری خیلی ها تو را خیالاتی دیدند اما با درخششت در توکیو جواب آنها را دادی. نظرت در این باره چیست؟

دقیقا همین طور است. چون در توکیو حتی سید رضا صالحی امیری به من گفت اصلا فکرش را هم نمی کردیم که قایقرانی این رکوردها را بزند و حتی انتظار نداشتیم که در روز اول مسابقات نام ایران جزو سه قایق برتر روی مانتیور اعلام شود و تا ۱۵۰۰ متر اول قایق ایران اول باشد. عملکرد من شروعی بود تا قایقرانان خودشان را باور کنند و ثابت شود که قایقرانی هم می تواند در المپیک های بعد مدال بگیرد.