خبرورزشی - در چند ماه گذشته بیشتر بحث‌ها حول تیم ملی فوتبال بحث اعطای ناجوانمردانه میزبانی مسابقات گروه سوم انتخابی جام جهانی به بحرین بود و آنچه در این میان به‌طور کامل مغفول ماند آماده‌سازی تیم ملی بود.
شاگردان اسکوچیچ از سال گذشته تا روز بازی با هنگ‌کنگ تنها دو بازی تدارکاتی مقابل بوسنی و سوریه برگزار کردند که یکی مربوط به آبان سال گذشته و دیگری مربوط به فروردین امسال می‌شود. به این معنا که از آخرین بازی دوستانه تیم ملی سه ماه می‌گذرد. در تمام این مدت که بحث انتخاب رییس جدید فدراسیون و دعواهای مربوط به تملک ساختمان فدراسیون توسط شستا و پرونده ویلموتس و دعواهای لیگ برتری مطرح بوده هیچ‌کدام از مدیران ارشد فوتبال ایران به فکر تیم ملی نبودند و حالا در آستانه رقابت‌های حساس انتخابی که سرنوشت ۴ سال آینده فوتبال ایران را رقم می‌زند، ملی‌پوشان تنها به پشتوانه دعای خیر مردم و همت خودشان راهی مسابقات می‌شوند.
در همین اثنا تیم بحرین رقیب اصلی تیم ایران در انتخابی جام جهانی یکشنبه شب مقابل اوکراین قرار گرفت و در حالی که تا دقیقه ۹۲ یک هیچ جلو بود به تساوی دست یافت. اوکراینی که در حال آماده‌سازی برای حضور در یورو است و در اروپا یقه تیم‌های بزرگ را به راحتی می‌گیرد. در چنین شرایطی واقعا معلوم نیست چرا برخی تصور می‌کنند ما به راحتی بحرین را شکست می‌دهیم و عراق را کنار می‌زنیم؟ اینکه لژیونرهای فوتبال ایران در اروپا خوش درخشیده‌اند و دو گلزن تاپ در خط حمله داریم به هیچ عنوان کافی نیست. اینکه مهدی قایدی در لیگ قهرمانان آسیا به بازیکنان حریف دبل لایی می‌زند هم کمکی نمی‌کند.
کاری که با تیم ملی شده مصداق بارز بستن دست‌های یک نفر و انداختنش به آب است. فوتبالیست‌های ایرانی همه شناگران ماهری هستند اما با دست بسته و نداشتن تدارک خوب چه کار می‌خواهند بکنند؟ اسکوچیچ هم مربی خوبی است اما او هم بدون داشتن زمان لازم برای هماهنگی بازیکنانش شرایط سختی را پشت سر خواهد گذاشت. در حالی که رقبا هم میزبانی دارند، هم آماده‌سازی و هم بازی تدارکاتی.
۹ روز تا شروع مسابقات مانده است. ایران باید همه ۴ بازی خودش را ببرد. آن هم در جهنمی که بحرینی‌ها و گرمای هوا برای تیم ایران خواهند ساخت. ما می‌توانیم امیدوار باشیم به درخشش طارمی و آزمون. به سیوهای بیرو یا عابدزاده. به استحکام کنعانی‌زادگان و شجاع و به فانتزی‌بازی‌های قایدی. می‌توانیم امیدوار باشیم به تفکرات اسکوچیچ. اما باید بپذیریم شرایط سخت بوده و حالا با این وضعیت سخت‌تر هم شده. فعلا هم دیگر نمی‌شود کاریش کرد. تنها می‌توان به همین چیزها دل خوش کرد و بقیه مسائل را سپرد دست اقبال. در حالی که می‌شد با یک تدارک بهتر و برنامه‌ریزی منسجم‌تر تیمی آماده و قبراق را راهی مسابقات کنیم. نه اینکه ستاره‌های تیم ملی را بعد از یک فصل طولانی در اروپا و از میان لیگ پر تنش قلفتی برداریم و بگذاریم جلوی بحرین و عراق.