خبرورزشی - روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «جلال حسینی به خاطر جنجال‌های اصفهان یک جلسه از همراهی تیمش محروم شده است. این که آیا این جریمه حق او بود یا نه، یک بحث جداگانه است. با وجود این محرومیت به شدت برای کاپیتان سرخ‌ها ناگوار بوده و او سلسله‌ اعتراضاتی علیه این حکم انجام داده است.

حسینی در بخشی از مصاحبه‌هایش یک گریز تاریخی به محرومیت پیام صادقیان زده و گفته است: «این بازیکن بسیار بااستعداد بود اما چون پرسپولیسی بود او را نابود کردند!» از آن دست حرف‌هایی که بوی توهم توطئه می‌دهد. خود صادقیان هم که این روزها سرش با سایت شرط‌بندی و هزار جور کار ناجور دیگر گرم است و دوران محرومیت ۱۵ ساله‌اش را پشت سر می‌گذارد، فورا از این مصاحبه استفاده کرده و گفته: «بله. چون پرسپولیسی بودم، مرا نابود کردند.» واقعا آیا همین‌ طور بود؟ حداقل برای روشن‌ شدن ذهن استعدادهای جوان فوتبالی و این که بدانند نمی‌شود تقصیر را گردن عوامل بیرونی انداخت، لازم است این ماجرا مرور شود. حقیقتا پیام را چه کسی نابود کرد؟ چه کسی غیر از خود پیام؟

داستان محرومیت پیام صادقیان به زمانی برمی‌گردد که او در هفته دوم لیگ چهاردهم از محمدرضا اکبریان، داور بازی فولاد - پرسپولیس کارت قرمز مستقیم گرفت و با دست به قاضی میدان ضربه زد. برای صادقیان محرومیتی سه ماهه در نظر گرفتند که با توجه به تخلف واقع‌شده اصلا سنگین نبود؛ تازه بعد هم یک ماه از همین مدت را بخشیدند. فراموش نکنید علی کریمی به خاطر لمس داور طی دوران حضورش در تیم ملی امید دو سال محروم شد که با تحمل نیمی از آن به میادین برگشت. حتی اگر قبول کنیم به هر دلیلی در این مورد در حق صادقیان ظلم شده، او این فرصت را داشت که برگردد و حقش را بگیرد. پیام اما نتوانست. او رکورددار نا امیدکردن مربیان مختلف از خودش است؛ حمید درخشان، برانکو ایوانکوویچ، کارلوس کی‌روش، علی دایی، علی کریمی، علیرضا منصوریان و چندین نفر دیگر در مقطعی حس کردند می‌توانند صادقیان را احیا کنند اما او همه آنها را سخت ناامید کرد و کارش به جایی کشید که حالا سال‌هاست ناپدید شده.

صادقیان همین امروز ۲۹ سال دارد و ۱۰ سال از خود جلال حسینی کوچک‌تر است؛ پس کاش کاپیتان پرسپولیس به این سوال پاسخ بدهد که چطور خودش هنوز یکی از بهترین بازیکنان فوتبال ایران است اما پیام به این روزگار افتاده؟ دست‌های پشت‌ پرده آدرس غلط است. پیام صادقیان را خودش نابود کرد. علی کریمی بعد از محرومیت یک‌ ساله‌اش برگشت، توپ طلا گرفت و در بایرن‌مونیخ بازی کرد. مهدی طارمی بعد از محرومیت چهار ماهه‌اش پادشاه فوتبال پرتغال شد. آدمیزاد تا خودش نخواهد به خودش کمک کند، هیچ کاری از دست دیگران ساخته نیست. پیام بارها در دفاع از خودش گفته: «بازیکنان دیگری بودند که بی‌انضباطی کردند اما به اندازه من در مورد آنها سختگیری نشد.» این گزاره قابل بحث است، اما بیایید تصور کنیم تمام بازیکنان مورد نظر صادقیان را مادام‌العمر محروم می‌کردند. باز این چه فرقی در اصل فنا شدن او داشت؟ تو باید قطار خودت را در ریل نگه می‌داشتی که نداشتی. بقیه‌اش افسانه و بهانه است.»