خبرورزشی - آرتین زهرابی؛ تنیس در ایران بر خلاف آنچه در دنیا اتفاق می‌افتد، ورزشی است که زیاد تحویل گرفته نمی‌شود. بحث گرانی و لاکچری بودن هم نیست و ناکامی تنیس به این مسائل ارتباطی ندارد.
واقعا قرار نیست هر کشوری سرشار از استعداد در همه رشته‌های ورزشی باشد؛ ما در زمینه تنیس اگر هزار زمین خاکی استاندارد هم بسازیم، هرگز نمی‌توانیم واقعه ای مثل رولان گاروس را رقم بزنیم اما در وزنه برداری، جودو، کشتی، والیبال، فوتبال و ... صاحب استعدادهای شگرفی هستیم.
تنیس البته در کشور ما سال‌هاست که دنبال می‌شود اما از نظر جهانی و ابعاد مدال آوری، ایران هرگز در این رشته ورزشی موفق نبوده است. تنیس ایران بنا به دلایل نامشخص کاملا انحصاری است.
به عنوان مثال انوشا شاهقلی سال‌های سال در تیم ملی تنیس حضور دارد، بدون اینکه خبری از افتخارآفرینی‌های او و هم‌تیمی‌هایش به گوش برسد. از رامین رضیانی بی خبریم و نمی‌دانیم او الان چه می‌کند اما تردید نداریم این قهرمان سابق تنیس هم اگر کمی‌بدنش آماده باشد، دعوتش به تیم ملی تفاوت چندانی با وضعیت فنی شاهقلی ندارد.
شاهقلی قرار است در دیویس کاپ ببازد، مثل تمام این سال‌هایی که باخت و البته هر بازیکن دیگری هم جای او بود در تنیس همین اندازه پیشرفت میکرد؛ درهای تنیس به هر دلیلی که فکرش را میکنید بسته است؛ بنابراین امیر جدیدی که سطح تنیس او بی‌تردید فراتر از بازی‌های دستگرمی و دورهمی در باشگاه انقلاب نیست نیز به تیم ملی دعوت می‌شود!
قرار نیست در دیویس اتفاق خارق العاده ای رخ بدهد؛ می‌خواهیم طبق معمول برویم در این مسابقات ببازیم؛ حالا چه جدیدی بیاید یا نه، چه شاهقلی یکی، دو بازی اش را ببرد یا ببازد انتهای ماجرا مشخص است.
فدراسیون تنیس هم با این سورپرایز بی‌مزه‌اش، به همه ما آموخت که برای علاقه مندان هر رشته ورشی، می‌شود درهای تیم ملی را به روی آنها باز کرد. از این پس رضا گلزار که علاقه مند به والیبال است باید به تیم ملی دعوت شود؛ همه بازیگرانی که عشق فوتبال دارند باید برای صعود به جام جهانی به تیم ملی ایران بروند تا بابت این همه شاهکار برای خودمان کف مرتبی بزنیم و لذت این زندگی بی دغدغه را با هم ببریم!
بیشتر بخوانید:
