خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ بزرگان هر تیم نقش غیرقابل انکاری در موفقیت آن تیم دارند. در استقلال یک زمانی امثال شاهرخ و شاهین بیانی، جواد زرینچه، امیر قلعه‌نویی و... جزو بزرگان بودند که راه مدیریت کردن را بلد بودند. یک زمانی هم ستاره‌های استقلال امثال نیکبخت‌واحدی، عنایتی، جباری، مجیدی و... بودند که در آن مقطع آبی‌ها یا قهرمان لیگ می‌شدند، یا حداقل جام حذفی و دربی را می‌بردند، اما استقلال فعلی با اینکه تیم خوبی است و ستاره‌هایی، چون قایدی، دیاباته و... را هم دارد، اما فاقد یک فرمانده یا ژنرال است.
در پرسپولیس ۹۰ درصد دعوا‌ها را سیدجلال جمع می‌کند. در کنار او، شجاع خلیل‌زاده هست که شاید حاشیه‌هایی داشته باشد و زیادی به داور حمله کند (که می‌کند)، اما واقعاً جنگنده و متعصب است و مثل مدافعان استقلال نیست که در ۶۰ درصد مسابقات حضور ندارند. شما اگر آمار این فصل مدافعان دو تیم را بگیرید، می‌بینید که شجاع هر وقت مربیان خواستند، آماده و سرحال در خدمت تیمش بوده و ۹۰ دقیقه دویده و جنگیده، اما مدافعان استقلال در اکثر بازی‌های مهم این تیم به دلیل مصدومیت و محرومیت و تمرین اشتباهی! غیبت داشته‌اند. در پرسپولیس وقتی تیم ۱۰ نفره می‌شود، سیدجلال بقیه نفرات را متحد می‌کند، اما استقلال وقتی مثل بازی با فولاد ۱۰ نفره می‌شود، نه تنها خبری از اتحاد نیست، بلکه عارف غلامی تیم را ۹ نفره می‌کند تا ۳ امتیاز بسیار حساس هدر برود.
۴ سال است که ترکیب پرسپولیس تغییر نمی‌کند و هر سال فقط در ۲، ۳ پست تقویت می‌شود، اما استقلال سالی ۱۶ تغییر در لیست ۲۵ نفره‌اش دارد و مدیران و معاونان و مربیان هم که عین پست‌های نگهبانیِ زمان سربازی تندتند عوض می‌شوند. اگر پرسپولیس روی نیمکت یک کریم باقری دارد که به موقع با پیام صادقیان برخورد می‌کند و یا لازم باشد تو سینه شجاع می‌کوبد، در استقلال کسی نیست که گوش بازیکن را بکشد و در نتیجه ماجرای محمد دانشگر و فرشید باقری پیش می‌آید که آخرین بازی خوب‌شان را خودشان هم یادشان نیست. متأسفانه در استقلال وریا غفوری که از نظر فنی هم آشکارا افت کرده، نمی‌تواند وظایف کاپیتانی را به درستی انجام بدهد و این پاشنه آشیل بزرگ تیمی است که از نظر فوتبالی شاید خیلی وقت‌ها از پرسپولیس هم بهتر بازی می‌کند. استقلال امسال ۲ بار سپاهان را برد و در اصفهان هم با شایستگی ۲-۲ مساوی کرد، اما پرسپولیس در تهران به سپاهان باخت. با این حال در پایان فصل معمولاً جام را به تیمی می‌دهند که همه چیزش درست و اصولی باشد. همین بیرانوند به معنای واقعی کلمه در هر ۴ قهرمانی پرسپولیس نقش داشت و حالا که رفته، ارزشش بیشتر مشخص می‌شود، اما در استقلال با هر توپی که روی دروازه حسینی سانتر می‌شود، باید منتظر لرزش تور دروازه باشیم.
