خبرورزشی/ نصیر مقدری؛ از یک سو گروهی از تیم‌ها بیش از آن که نگران سلامتی بازیکنان و کادر فنی خود باشند، نگران قهرمان نشدن، سقوط به لیگ آزادگان و حتی باقی‌مانده پرداخت‌های خود هستند و از این‌رو ساز حفظ سلامت و جان انسان‌ها را می‌زنند و بر تعطیلی و پایین آمدن کرکره لیگ برتر تأکید دارند و از آن‌سو تیمی، چون پرسپولیس که روی کاغذ شانس اول قهرمانی است، سعی در متقاعد کردن دیگران برای شروع مجدد بازی‌ها و ادامه لیگ برتر دارد و حرفش این است چنانچه قرار به تعطیلی لیگ است، باید پرسپولیس به عنوان قهرمان فصل ناتمام معرفی شود که این درخواست سرخ‌ها با اعتراض آبی‌پوشان و یکی، دو تیم دیگر که همچنان روی کاغذ شانس قهرمانی دارند، همراه است.
اما واقعاً چه باید کرد با این همه نظرات متفاوت؟ در روز‌هایی که حفظ سلامت و جان انسان‌ها هم در میان است، بی‌شک تعطیلی مسابقات و خانه نشستن کادر فنی و بازیکنان راه حل مسئله موجود نیست، زیرا همان‌طور که از اواخر سال گذشته تا به امروز که به روز‌های پایانی دومین ماه سال جاری نزدیک می‌شویم، همچنان درگیر این ویروس عالمگیر هستیم و با آنچه از مراقبت نکردن‌هایی که در جامعه به چشم می‌بینیم، هیچ تضمینی مبنی بر خروج و پایان این بیماری در سطح جامعه برای ماه‌های آینده متصور نیست. خب با این شرایط فوتبال تا کی باید تعطیل بماند؟ طبق آماری که از سوی رسانه ملی همه‌روزه شاهد پخش آن هستیم، کشور‌های اروپایی که اتفاقاً صاحب فوتبال هستند، همگی درصد بالاتری نسبت به ایران درخصوص مبتلایان و فوتی‌های ناشی از کرونا دارند و جالب آن که تمامی آن کشور‌ها تکلیف خود را با این ویروس مشخص کرده و برنامه‌ریزی‌های مدونی را برای فوتبال در شرایط کرونا دنبال می‌کنند، اما ما هنوز اندرخم یک کوچه‌ایم. چرخ بوندس‌لیگای آلمان از شنبه به حرکت درآمد و ما نیز باید ضمن الگوبرداری صحیح از فوتبال آلمان و دیگر کشور‌هایی که جسارت برخاستن دوباره و ادامه زندگی با ورزش و فوتبال را دارند، سعی در راه‌اندازی مجدد فوتبال با رعایت پروتکل‌های بهداشتی جهانی کنیم و به خاطر داشته باشیم مزد ترس چیزی عاید پیشرفت و فوتبال ما نخواهد کرد.