نقل و انتقالات نیم‌فصل لیگ برتر در پایان ساعات اداری فردا هفتم اسفند تمام می‌شود و آن‌چه به طور کلی می‌توان بیان کرد این‌که نقل و انتقالات همچنان در دست دلال‌هاست و آن‌ها به طور طبیعی و طبق روال عادی برنامه به منافع خودشان فکر می‌کنند نه باشگاه‌ها.

شاید بگویید خب همه‌جای دنیا همین است و یک ایجنت نقل و انتقالات به منافع خودش و در درجه دوم بازیکنانش فکر می‌کند اما در همه دنیا بر خلاف ایران فرد یا افرادی هم هستند که به منافع باشگاه‌ها فکر می‌کنند. در اکثر کشورهای اروپایی رؤسای باشگاه‌ها آن‌قدر شرایط مالی خوبی دارند و به قول معروف چشم‌ودل‌سیر هستند که موقع خرید بازیکن فقط و فقط به تقویت تیم‌شان فکر می‌کنند و نهایتا این‌که بتوانند یک بازیکن جوان را در آینده با قیمت بالاتر به باشگاه‌های بزرگ بفروشند و برای باشگاه خودشان درآمدزایی کنند اما در ایران متاسفانه بعضی از مدیران باشگاه‌ها خودشان با دلال‌ها شریکند یا این‌که منافع خاصی دارند. آن‌ها به همین دلیل آلت دست دلال‌ها می‌شوند و به ساز آن‌ها می‌رقصند.

در نتیجه اکثر تیم‌های لیگ برتری خریدهای خوبی انجام نمی‌دهند و به قول معروف بالانس نیستند. بعضا دیده شده که یک تیم دو مدافع راست خوب دارد اما باز هم مدافع راست می‌خرد در حالی که در سمت چپ حسابی لنگ می‌زند، حالا چرا؟ چون آقای دلال می‌خواهد بازیکنش را قالب کند و آقای مدیر هم بنا به مصالحی راضی هستند!