فرقی نمی‌کند شما طرفدار کیروش باشید یا مخالف او، این هم مهم نیست که مربی پرتغالی طی سال‌های حضور در ایران نتیجه گرفت یا ناکام بود، به ما خدمت کرد یا نکرد، دستمزدش زیاد بود یا متعادل، در دعواهایش با سایر مربیان و مسئولان فدراسیون حق داشت یا دیکتاتور بود. چیزی که همه نمی‌توانند انکارش کنند آن است که کیروش بیش از ۸ سال سرمربی فوتبال ما بود و این ۸ سال را نمی‌توان از کارنامه او یا حافظه فوتبال ایران پاک کرد.

ما مردمی قدرشناس هستیم و دوستی جایگاه مهمی در فرهنگ ما دارد. احترام به رقیب نیز از اصول ورزش ماست. ما به پیشکسوت احترام می‌گذاریم و قدردان زحمات مربیان و بازیکنان گذشته هستیم. کیروش هر دو بار با شرایط بدی از ایران رفت و چقدر خوب که امیر قلعه نویی هر بار او را دیده با احترام و صمیمیت برخورد کرده است.

همه دنیا می‌دانند که رختکن حریم یک مربی است و حتی وزیر ورزش هم بدون اجازه سرمربی در هیچ کجای دنیا حق ورود به رختکن تیم را ندارد، در هیچ رشته‌ای. پس وقتی کیروش وارد رختکن ایران می‌شود یعنی حتماً قلعه نویی اجازه داده و این کار خوبی بود. او رقیب ما در بازی فینال تورنمنت اردن است. قطر در جام ملت های آسیا مدافع عنوان قهرمانی است و کیروش حریف ما که طبق قرعه، جایی به او خواهیم خورد اما...