انتشار فهرست نامزدهای سرمربیگری تیم ملی ایران به‌قدری غافلگیرکننده بود که حتی خوشبین‌ترین افراد را هم دچار وهم و خیال کرد.
فدراسیون فوتبال از کارلوس کیروش، مارک ویلموتس و دراگان اسکوچیچ به مربیانی رسید و از آن‌ها برای حضور در تیم ملی برنامه خواست که شاید فصل بعد، در همین لیگ برتر خودمان هم تیم پیدا نکنند!
این شوک ناگهانی، البته بیشتر به آن‌هایی وارد شد که گمان می‌کردند پس از پایان کیروش در فوتبال ایران، باید «بین گورادیولا و مورینیو» دست به انتخاب بزنند یا اگر این گزینه‌ها به ایران نیامدند، میان «رود گولیت و ویورگن کلینزمن» یکی را انتخاب کنند اما خب، همه این تفکراتی که در اذهان بعضی‌ها شکل گرفته بود، خیالِ باطل بود!
نحوه برنامه خواستن از گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی و سیاهه آن‌چه از قول فدراسیون فوتبال منتشر شد، نشان داد ما نه تنها به دنبال آینده‌نگری نیستیم، بلکه عاشق وقت‌گذرانی آن هم به بطالت هستیم! چه چیزی از این بهتر که چند گزینه برای حضور در تیم ملی فوتبال ایران مطرح شوند تا از این بازی بی‌حاصل اسم و فامیل، در نهایت به همان گزینه‌ای برسیم که از قبل مشخص شده است.
این بازی های کودکانه را چرا ادامه می‌دهید دوستان عزیز؟ سروران گرامی! واقعا چرا؟ اینکه می‌بینید امیر قلعه‌نویی زودتر از بقیه برای از ارائه برنامه به فدراسیون فوتبال، کناره‌گیری و انصرافش را اعلام کرد (اینجا بخوانید)، نه به دلیل بی‌علاقگی او به حضور در تیم ملی که شناخت از فضای فعلی فوتبال ایران است. واضح است که سرمربی بعدی تیم ملی کیست؛ شما دیگر چرا با ردیف کردن چند اسم و فامیل، ادا و اطوار درمی‌آورید؟
در همین ارتباط بخوانید: زمان دقیق انتخاب سرمربی تیم ملی مشخص شد
