به گزارش خبرورزشی، روزی که در محافل هنری خبر رسید «مهران مدیری» قصد ساخت یک برنامه با محوریت بازی سنتی و کهن «گل یا پوچ» دارد، خیلی از منتقدان و کارشناسان و اهل هنر به دیده تردید به این حرکت نگاه کردند.
بازی گل یا پوچ مثل غذای آبگوشت، ریشه در فرهنگ و هویت ما ایرانی‌ها دارد. همه جای دنیا از تمام ابزارها استفاده می‌کنند تا ویژگی‌های فرهنگی خود را به جهانیان نشان دهند اما متاسفانه در ایران کم نیستند کسانی که بودن چنین ویژگی‌هایی در یک فیلم یا سریال را هم بر نمی‌تابند، چه رسد به سرمایه‌گذاری و ساخت برنامه‌ای با همین محوریت!
همان‌ها، این پروژه را شروع نشده نقد کردند اما مهران مدیری باز هم ثابت کرد که کارش را بلد است. او در دنیایی که به نویسندگان کتاب می‌گویند به نام یک سلبریتی اثرت را چاپ می‌کنیم چون در فضای مجازی فقط آنها مخاطب دارند، این ریسک را کرد و به سراغ آدم‌های عادی رفت که واقعاً متخصص گل یا پوچ بودند...
و برخلاف تصور این به اصطلاح کارشناسان، برنامه دیده شد. آنقدر که در سفر تیم ملی فوتبال به قرقیزستان - جایی که قبلاً بازیکنان به خاطر بازی «مافیا» تحت تاثیر ریالیتی شوها مورد انتقاد کارشناسان ورزشی هم بودند و یکی از خودشان مثل مهدی طارمی از این بابت انتقاد می‌کرد - حالا گل یا پوچ جای مافیا را گرفته بود!
چه در سفر رفت و چه در بازگشت، در هواپیما بازیکنان جوان‌تر گل یا پوچ بازی می‌کردند. خبرنگاران هم بین خودشان به این بازی می‌پرداختند و در مسیر برگشت که اصلاً تیم ملی با تیم رسانه‌ها بازی کرد که حالا چه نتیجه‌ای به جا ماند، بماند! به قول نقی معمولی «باختیم، بد هم باختیم!»
اما اینکه همین بازی ساده و سنتی فرهنگ خودمان -که اتفاقاً خیلی سالم‌تر از بسیاری از وقت گذرانی‌های معمول هم هست- چه نقشی در نزدیک کردن دل آدم‌ها به یکدیگر دارد، واقعا معجزه اصلی این بازی بود. همان که همه مربیان در همه جای دنیا می‌خواهند، این که تیمشان یک دست و یکدل شود.
باید این بازگشت به فرهنگ بومی خود را به فال نیک بگیریم و شکی نیست که همه، آن را مدیون چهره‌ای چون مهران مدیری هستیم. ممنون آقای مدیری که به جای کپی کردن از برنامه‌های خارجی و استفاده از سلبریتی‌ها -که انگار محکومیم همه جا باید آنها را فقط ببینیم- به مردم کوچه و خیابان بها دادی و یک بازی کهن را زنده کردی!
