به گزارش خبرورزشی، تیم ملی فردا در آغاز دور برگشت مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ باید به مصاف قرقیزستان برود. با وجود همه انتقادات منصفانه و غیرمنصفانه، اوضاع ایران در گروه A بسیار خوب است و با پیروزی احتمالی در بیشکک، صعودمان به جام جهانی تقریبا قطعی می‌شود. در مدت اخیر سبک بازی تیم ملی برابر رقبای ضعیف‌تر از خودش و البته اعتماد نکردن به جوانان، سبب وارد شدن هجمه به کادرفنی شده اما در کمال شگفتی سرمربی و دستیارانش به جای اینکه سعی کنند جو را آرام کنند، در این آتش هیزم می‌ریزند! فقط کافی است به کنفرانس اخیر امیر قلعه نویی پیش از بازی برابر قرقیزستان توجه کنید تا متوجه شوید بخش مهمی از انتقاداتی که به او وارد می‌شود، نه از حب و بغض که به خاطر صحبت‌های تاریخ مصرف گذشته‌اش است.
امیر قلعه نویی هیچگاه فراموش نکرد پس از ناکامی در جام ملت‌های ۲۰۰۷ مورد انتقادات بی رحمانه قرار گرفت و کارش را از دست داد. شاید تا حدودی حق با او باشد اما حالا که ۱۷ سال از آن روزها می‌گذرد، این سرمربی ۶۰ ساله که در کمال شگفتی یک بار دیگر فرصت هدایت تیم ملی کشورش را به دست آورده، انگار قصد ندارد آن اتفاقات را فراموش کند و به شکل عجیبی اصرار دارد همه انتقادات را از جنس آن روزها بداند. از آن عجیب‌تر اینکه قلعه نویی همیشه بدترین شرایط برای درد و دل و خاطره بازی انتخاب می‌کند؛ یعنی نشست‌های خبری پیش از مسابقات بین المللی که مربیان و خبرنگاران تنها حق دارند در خصوص بازی با صحبت بپردازند اما انگار عادت مالوفه‌ای که در فوتبال ایران جریان دارد و مربیان در کنفرانس‌ها درباره همه چیز صحبت می‌کنند به جز فوتبال، از ذهن سرمربی فعلی تیم ملی بیرون نرفته است.
امروز هم در حالی نشست خبری قلعه نویی و محمد محبی بیش از ۴۰ دقیقه به طول انجامید که در حالت عادی، استاندارد زمانی آن نباید بیش از حداکثر ۲۰ دقیقه باشد. جالب اینجاست که با وجود زمان طولانی این کنفرانس، تنها دو خبرنگار موفق به پرسیدن سوال از آقای سرمربی شدند و او باقی زمان را به توضیح دستاوردهایش در تیم ملی و مرور اتفاقات سال ۲۰۰۷ اختصاص داد! تا جایی که حتی مدیا آفیسر AFC هم به قلعه نویی تذکر داد زودتر گفت و گویش را تمام کند که البته بیش از ۶ دقیقه طول کشید پس از این یادآوری، او حرف‌هایش را جمع بندی کند. این مورد به دفعات در کنفرانس‌های دیگر امیر هم تکرار شده و اوج آن هم جام ملت‌های قطر بود که نشست‌های خبری تیم ملی ایران تبدیل به سوژه اهالی رسانه‌ای AFC شده بود و حتی در یک مورد، مسوول رسانه‌ای کنفدراسیون فوتبال آسیا از نگارنده که آنجا حضور داشتم، پرسید: «مگر چه سوالاتی از سرمربی‌تان می‌پرسید که زمان کنفرانس تا این اندازه طول می‌کشد؟!» شاید بهتر باشد اطرافیان سرمربی تیم ملی که همیشه هم در کنار حضور دارند، این نکته را متذکر شوند که چنین نشست‌هایی محل خاطره بازی و بیان حرف‌های تکراری نیست. آقای قلعه نویی؛ اجازه دهید نتایج و شیوه کاری‌تان حرف بزند نه اینکه خودتان مدام سعی بر برائت از انتقادات داشته باشید. باور کنید مردم آن شیوه را خیلی بیشتر دوست دارند تا شنیدن حرف‌های ۱۷ سال پیش را...
