به گزارش خبرورزشی، روزنامه خبرورزشی هنوز جایگاه خود روی کیوسک و در دل هواداران ورزش حفظ کرده است. چهار شنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۳ در شماره ۷۸۱۲ این روزنامه می توانید این مطالب را بخوانید:
امیر عابدینی: زانوی استقلال زمین بخورد، زانوی پرسپولیس هم زمین خواهد خورد!
امیرعابدینی رئیس اسبق فدراسیون فوتبال و باشگاه پرسپولیس مهمان مصاحبه اختصاصی با خبرورزشی بود:
* من می پرسم که به نظر شما به عنوان خبرنگار، مشکل مدیریت در فوتبال ایران دقیقا چیست و کجاست؟
* چرا چنین مدیرانی برای چنان باشگاه هایی انتخاب می شوند؟! دلیل آن فقدان مجمع است! مجامع در سراسر دنیا و در باشگاه های مختلف بنیان و اساس یک باشگاه را می سازند.
* مجامع یعنی هواداران باشگاه که داخل خود نمایندگانی انتخاب می کنند که این نمایندگان تعیین کننده اعضای هیات مدیره باشگاه هستند و آنها مدیرعامل انتخاب می کنند نه یک فرد یا نهاد آدم خودش را بگذارد!
* در دنیا شخصی به عنوان مدیرعامل انتخاب می شود که فوتبال را بفهمد یا چارچوب آن را بشناسد. این طور نیست که مثلا یک فرد یا تاجر پولدار تیم X را بخرد و بعد افراد و نفرات خود را در هیات مدیره گمارده یا مدیرعامل را شخصا انتخاب کند.
* حالا بعد از انتخاب و روی کار آمدن مدیرعامل یک چرخه عکس به کار می افتد. مدیرعامل باید پاسخگوی هیات مدیره باشگاه باشد که او را برگزیده اند و خود هیات مدیره هم به مجامع جواب می دهد که نمایندگان مردم و طرفداران هستند.
* باشگاه های ما خصولتی یا دولتی هستند فلان شرکت دولتی به اجبار یا بر اساس عادت تیمداری می کند و مدیران همان شرکت به عنوان اعضای هیات مدیره برگزیده شده و یک مدیرعامل هم با هماهنگی مدیران ارشد انتخاب می شود!
* باشگاه های خصولتی هم در واقع دولتی هستند که روی کاغذ و در ظاهر امر خصوصی نشان داده می شوند.
* نتیجه اش همین می شود که می بینید. رفاقت ها، توصیه ها و خودی ها حرف اول و آخر مدیریت در فوتبال ایران را زده و این چرخه معیوب اصلاح ناپذیر جلوه می کند.
* من باز هم تمایل ندارم از اصطلاح عکس با شورت ورزشی استفاده کنم. همان طور که نمی پذیرم یکی بیاید و مدعی شود در انگلیس درس مدیریت خوانده یا بهمان جا مدیریت کرده و متضمن موفقیت یک باشگاه به عنوان مدیرعامل باشد.
* اگر انتخاب مدیرعامل از طریق چرخه درستی صورت پذیرد، خواه ناخواه افرادی شایسته، آگاه به مقوله فوتبال، مدیرو مدبر رأس کار می آیند تا امروز من و شما در خصوص معضل مدیران ناکارآمد و کم تجربه بحث نکنیم.
* من به تازگی مصاحبه ای از وزیر ورزش و جوانان خواندم که گفته بود به موضوع باشگاه استقلال و مشکلات آن ورود می کند! از نظر من به عنوان یک فرد بیرونی، صحبت های وزیر ورزش این ذهنیت را به دیگران می دهد که باشگاه استقلال هنوز واگذار نشده است!
* چرا وزارت ورزش به خودش اجازه می دهد که در امورات باشگاه استقلال دخالت کند؟ وزارت ورزش متولی ورزش ایران است که باید نگاه یکسانی به همه باشگاه ها داشته باشد.
* وزارت ورزش دغدغه های مهمی دارد و باید به آن برسد. وزارت ورزش باید اجازه دهد هُلدینگ خلیج فارس یا مالکان جدید استقلال خودشان مشکل یا مشکلات باشگاه را مرتفع کنند.
* من امیرعابدینی روی سکوها ننشستم که استقلال را تشویق کنم اما خاک این فوتبال را خورده ام. تمامیت فوتبال متعلق به اهالی آن است و این موضوع را خوب می دانم که اگر زانوی استقلال به زمین بخورد، زانوی پرسپولیس هم زمین خواهد خورد.
* فرشید سمیعی کیست؟! من ایشان را نمی شناسم! اما مگر مدیرعامل باشگاه می تواند خودش با تک تک هواداران تماس بگیرد و درباره مشکلات توضیح دهد؟!
* این هم به بی تجربگی مدیر عامل برمی گردد که نمی داند وظیفه رسانه چیست؟ نقش یک رسانه چیست؟ مخاطب کیست و چگونه باید در جریان مسائل باشگاه قرار بگیرد!
* متأسفانه مشکلات بسیار است و نمی توان با یک مصاحبه و گفت و گوی چند دقیقه ای آن را موشکافی کرد
* دنبال قاتل بروسلی نگردیم و این چرخه معیوب را باید درست کرد که سخت است. نکته دیگر آن که این مشکل فقط به مدیریت هم برنمی گردد و حتی بازیکنانی با قرارداد ۱۰، ۱۵ یا ۲۰ میلیارد تومانی داریم که یک استپ ساده هم بلد نیستند!
* در یکی از بازی های پربیننده و مهم لیگ برتری، دو بار توپ سمت یک بازیکن مطرح آمد اما نتوانست استپ کند و توپ به بیرون رفت.
بازوبند کاپیتانی برای سروش رفیعی خوش یمن نبود!
از پرسپولیس: «شماره ۷ پرسپولیس، در دیدار با الغرافه قطر و در دقایقی که کاپیتان شد اصلا نمایش راضی‌کننده‌ای نداشت و با چند بار لو دادن توپ و سانترهای ناامیدکننده حسابی هوادارانی که استرس شدیدی داشتند را کلافه کرد. به نظر می رسد با ادامه این روند و نزول مشهود شماره ۷ در پرسپولیس، لیگ بیست و چهارم، آخرین فصل حضور سروش رفیعی در این تیم باشد مگر آن که...»
در پرسپولیس و استقلال مدافعان بیشتر از مهاجمان گل می‌زنند
یادداشتی در مورد استقلال و پرسپولیس: «پرسپولیس در لیگ برتر و در ۸ بازی تنها ۱۰ گل زده که اصلاً آمار خوبی نیست. حالا بماند که در ۴ بازی آسیایی هم فقط ۲ گل زده که میانگین ۵/۰ گل در هر بازی را نشان می‌دهد. در جدول گلزنان لیگ برتری پرسپولیس و در صف مهاجمان فقط نام علی علیپور با ۲ گل زده دیده می‌شود و خبری از نام آل‌کثیر و ژوائو نیست. اوضاع در استقلال بدتر هم هست. آبی‌ها در لیگ برتر و طی ۸ بازی ۹ گل زده‌اند که ۴ گل سهم رامین رضاییان بوده (با احتساب پنالتی‌ها) و مهرداد محمدی و آرمان رمضانی هم هرکدام یک گل به ثمر رسانده‌اند! به جرأت می‌توان گفت با استناد به آمار وضعیت گلزنی مدافعان پرسپولیس و استقلال بهتر از مهاجمان است...»
چرا رضاییان باید همه پولش را یک‌جا بگیرد؟
مهیار احمدپور در حرف آخر نوشت: «فرشید سمیعی با افتخار رقم‌هایی که برای رامین رضاییان اعلام می‌شود را تکذیب کرد و گفت قرارداد او فقط! ۳۵ میلیارد است و همه پولش را یک‌جا گرفته! خب آقای مدیرعامل چرا یک بازیکن که به انتهای فوتبال خود هم رسیده، باید برخلاف بقیه همه پولش را یک‌جا بگیرد؟ این خواسته شما بوده یا نکونام؟ چقدر انتظار دارید وقتی چنین می‌شود و شما اعلام رسمی می‌کنید، سنگ روی سنگ بند شود؟ آیا مثلاً در رئال‌مادرید همه پول امباپه را برخلاف همه بازیکنان یک‌جا می‌دهند و تفاوت قائل می‌شوند؟ آقای سمیعی! ریشه بازیکن‌سالاری دقیقاً همین‌جاست...»
ژوائو کی گل می‌زند؟ احمدزاده و سروش کی پاس گل می‌دهند؟
از پرسپولیس: «تنها گل پرسپولیس مقابل الغرافه را فرشاد فرجی زد و پاس گل هم با دست‌های! وحید امیری ارسال شد. آخرین پاس گل امثال فرشاد احمدزاده و روش رفیعی را نه‌تنها هواداران پرسپولیس بلکه خودشان هم به یاد ندارند. آنچه مسلم است از ژوائو گلزن درنمی‌آید و حتی اگر او در تمام مسابقات هم فیکس باشد، خیلی بعید است بیشتر از ۳ گل برای پرسپولیس بزند.
گاریدو حتماً باید فکری به حال خط میانی و حمله تیمش بکند چون قرار نیست در هر بازی گندوز ۲، ۳ تک‌به‌تک بگیرد و تیمش را نجات بدهد...»
