به گزارش خبرورزشی، در همان زمانی که داور استرالیایی در بازی ایران و ازبکستان برای تماشای تصاویر مربوط به صحنه پنالتی به کنار زمین رفته بود، خیلی از ایرانیها مطمئن بودند که داور این پنالتی را برمیگرداند. درست همانطور که مطمئن بودیم مربیان ما بعد از مسابقه ادعای ناعدالتی در داوری و پنالتی دزدیده شده را میکنند!
پیش بینی این حوادث خیلی سخت نیست. همه ما از پیشینه رقابتهای تیمهای ایرانی در آسیا اطلاع داریم و اصولاً در هیچ کدام از پروندهها وقتی یک طرف ایرانیها باشند، پیروزی به ما نمیرسد. فرقی هم نمیکند در چه رشته ورزشی باشد!
قسمت دوم پیش بینی هم سخت نبود! چرا که همه ما مربیان ایرانی و فرهنگ حاکم بر تفکرات آنها را میشناسیم. آنها که به طور کلی در کمد کار فنی را بسته و فوتبال را صرفاً یک نمایش روحی روانی میبینند و میدانند و تنها برای افکار عمومی حرف می زنند!
اما چرا جای مورایس را خالی کردیم؟
در هفته هفتم لیگ برتر و قبل فیفادی، سپاهان در ورزشگاه غدیر اهواز دقیقه ۹۴ برای سپاهان اعلام پنالتی شد. ما کمک داور ویدیویی نداریم و هر چه خود دابو و گوهری به داور گفتند برخورد صورت نگرفته، فایده ای نداشت! ضربه را کاوه رضایی زد و گلر گرفت و مربی پرتغالی سپاهان بعد از بازی گفت: «به خاطر عدالت خوشحالم که پنالتی گل نشد چون اصلاً پنالتی نبود!»
کاش کاوه رضایی هم همین نظر را داشت و خودش ضربه را بیرون میزد اما او ایرانی فکر کرد! در ازبکستان جای مورایس خالی بود چون در روزی که ما بسیار بد بودیم و لطف داور باعث شد لااقل دو صحنه مشکوک به پنالتی به نفع ازبکستان در نیمه دوم -که ۱۰ نفره بودیم و امکان جبران نبود- حتی به کمک داور ویدیویی هم نرسد، حق ما نبود که با یک پنالتی دقیقه ۹۴ بازی را ببریم!
دیدیم که مطابق پیش بینی مربیان ایرانی بعد از بازی به این صحنه اشاره کرده و مدعی برد شدند! کاش آنها هم از مورایس یاد گرفته و چشم به روی حقیقت و عدالت نبندند. به امید آن روز که مربیان ما دروغ نگویند و حقایق را ببینند.
مربی تیمی که در ۹۰ دقیقه از یک سوم دفاعی خود خارج نشده، بعد بازی نگوید لااقل ۱۰ گل نزدیم! در این بازی هم ایران به هیچ عنوان شایسته پیروزی نبود. حالا که ۱۰ نفره مساوی کردیم باید خدا را شاکر باشیم.
نه اینکه توپ را به زمین داور انداخته و بگوییم سر ما را بریدند! یک روز و یک جا باید این عوام فریبی تمام شود. مردم چشم دارند و خودشان میبینند... د.