علی پروین هشتم مهر سال ۱۳۹۸ مهمان خبرورزشی بود و حرف‌های جذابی بر زبان آورد که قطعا مرور دوباره آن‌ها جذاب است:
- از بچگی در هیئت‌های مذهبی بزرگ شدم. حال و هوای محرم را دوست دارم.
- مخالف تمرین تیم‌های پرطرفدار پشت درهای بسته بودم و هنوز هم هستم. نفس تماشاگر باید پشت گردن بازیکن باشد.
- در استقلال و پرسپولیس متاسفانه مدیرعامل و هیئت مدیره کاره‌ای نیستند. در واقع اعتراض تماشاچی از روی سکوها می‌تواند سرمربی را عوض کند.
- از دیدن فوتبالی که استقلال با استراماچونی بازی می‌کند، کیف می‌کنم.
- بلد نیستم جانماز آب بکشم و حرفم را راست می‌زنم. تا امروز حتی یک روز هم نمازم ترک نشده؛ صادقانه می‌گویم قبل از انقلاب کافه می‌رفتم ولی لب به مشروب نزده‌ام.
- کالدرون از طریق مترجم خود تماس گرفت و گفت که می‌خواهد شماره ۷ پرسپولیس را به براندائو بدهد. اجازه خواست تا این شماره را به جونیور بدهد. من که نمی‌توانستم بگویم نه ولی این مدیرعامل باشگاه است که باید جلوی چنین کاری را بگیرد. اگر من می‌گفتم ندهید یک عده پیش خودشان می‌گفتند که علی پروین فکر می‌کند شماره ۷ ارث پدری اوست. دقیقا مثل قضیه کاپ‌های قهرمانی که می‌گویند چرا در خانه علی پروین مانده است! آن سال‌ها که این کاپ‌ها را گرفتیم، صندوق عقب ماشین من هم رختکن پرسپولیس بود، هم دفتر باشگاه. ما اصلا باشگاهی نداشتیم که کاپ‌های قهرمانی را داخل ویترین آن بگذاریم.
