به گزارش خبرورزشی، با وجود گذشت روزها از فینال یورو ۲۰۲۴ هنوز هم بحث بر سر لامین یامال ستاره نوجوان لاروخا داغ است. او که همه رکوردهای مربوط به جوانترین بازیکن و گلزن در میادین بزرگ بین المللی را شکست و حالا کار به بررسی سن او در ادوار بعدی جام جهانی و جام ملتها کشیده شده است!
پدیدهای که قبل از یورو هنوز ۱۷ ساله نشده بود و البته که کل تیم اسپانیا متشکل از جوانانی بود که همراه با مربی خود از همان مقطع سنی به سطح بزرگسالان آمدند. اسپانیا یک کشور صادر کننده مربی به همه دنیاست و زمانی که سکان هدایت تیم اصلی خود را به لوئیس دلافونته داد، خیلی ها تعجب کردند.
امروز همه از تغییر مفهوم جوانگرایی در دنیا صحبت میکنند. دنیایی که بازیکن قبل از ۲۰ سالگی تجربه ۳۰ بازی ملی دارد و لااقل یک تورنمنت بزرگ مثل یورو یا جام جهانی را تجربه کرده است اما ما در ایران به بازیکن ۲۵ ساله تازه میگوییم جوان! و نمیدانیم که همین دنیایی که از آن حرف میزنیم، در حال الگوبرداری از گذشته خود ماست...
از همان ابتدا که کنفدراسیون فوتبال آسیا بنیان برگزاری بازیهای قهرمانی جوانان آسیا را گذاشت، ایران همیشه یک مدعی بود و با انتخاب حشمت مهاجرانی به عنوان سرمربی تیم ملی جوانان او ۵ دوره متوالی فاتح آسیا شد. بعد از بازیهای آسیایی ۱۹۷۴ قرارداد فرانک افارل انگلیسی تمدید نشد، حشمت مهاجرانی به تیم ملی بزرگسالان آمد و همراه با خود جوانانش را آورد و از همان جا درخشش بازیکنانی که هنوز ۲۰ ساله نشده بودند، در میادینی مهمی چون المپیک و جام جهانی با پیراهن تیم ملی ایران شکل گرفت.
امروز دنیا از یامین لامال حرف میزند اما تاریخ فوتبال ایران پر است از بازیکنانی که در سن پایین با پیراهن ایران درخشیدند. همین حالا در تیم ملی ما سردار آزمون بازی میکند که در ۱۸ سالگی و بدون بازی در لیگ برتر فیکس تیم ملی بود. علیرضا جهانبخش کاپیتان ماست که قبل از ۲۱ سالگی در سه بازی جام جهانی فیکس بازی کرد.
این سالها همه از اللهیار صیادمنش حرف میزنند که در ۱۸ سالگی برای تیم ملی گل زد اما مهدی مهدوی کیا را فراموش میکنند. داریوش یزدانی یا فرهاد مجیدی یا علی موسوی که در ۱۸ سالگی فیکس تیم ملی بازی کردند و همه مدیون مایلی کهن بودند.
و وقتی برگردیم به اصل، یعنی تیم ملی دهه ۷۰ میلادی که یک دهه آقای بی رقیب آسیا بود، مثالها بسیار زیادتر است، از ابراهیم قاسم پور که قبل از ۲۱ سالگی در جام جهانی فیکس بازی کرد و تا سه دهه بعد نیز در اوج ماند و بسیاری دیگر که از آنها کمتر صحبت به میان آمده است.
و حالا فیلم درخشش یکی از همان بسیار را پیش چشم دارید. عبدالرضا برزگری که در این فیلم و بازی شهریور ۱۳۵۷ مقابل شوروی سابق ۲۰ سال و دو ماه سن داشت. قدرت تکنیک او خیره کننده و خارقالعاده بود، به طوری که هر بازیکن این دههها وقتی در تکنیک چشمها را خیره کرده، همه با استانداردی به نام برزگری او را محک می زنند.
بازیکنی که وقتی راه میرفت، انگار لنگ و لق میزد اما وقتی صاحب توپ میشد، خیره کننده بود. توپ به او می چسبید! البته که خوزستان مهد تکنیک است و آبادان برزیل ایران اما هنوز روی دست عبدالرضا برزگری - مروارید فوتبال ایران - نیامده است.
مروارید سیاه فوتبال ایران زاده ۱۲ تیر ۱۳۳۷ است، مقابل شوروی سابق او بیست ساله ای است که مثل یک بازیکن باتجربه به راحتی آب خوردن بازیکنان اروپایی را دریبل می زند و به آسانی از میان آنها عبور می کند. این فیلم کوتاه را با دقت ببینید.
