تصور کنید بعد از یک فصل تلاش تیم شما قهرمان شده و آشنا و غریبه همه مشغول شادی هستند. در یک ورزشگاه لبریز از تماشاگر و همه به رنگ سرخ، همه مشغول شادی و پاکوبی هستند، چرا باید شما که نقشی مهم در این قهرمانی داشتید گوشه‌ای بنشینید و به افق خیره شوید؟
وقتی تلویزیون بعد از سوت پایان امیر عرب براقی تصاویر جشن و شادمانی پرسپولیسی‌ها را به صورت زنده نشان می‌داد، تمام بینندگان تلویزیونی دیدند که عیسی آل کثیر بدون شرکت در شادی همبازیان خود گوشه‌ای روی چمن نشسته و بهت زده به افق خیره شده است.
آل کثیر دور برگشت ۷ گل حساس برای پرسپولیس زد تا یکی از ستاره‌های اثرگذار در این قهرمانی باشد. او فصل قبل هم در قهرمانی دوگانه پرسپولیس در لیگ و جام حذفی نقش اصلی را داشت، در دربی هم گل زده تا همه شرایط لازم برای محبوبیت را داشته باشد. واقعا عیسی آل کثیر در آن لحظات از چه عصبانی بود به چه چیزی فکر می‌کرد؟ در شرایطی که خبرنگاران مختلف حاضر در ورزشگاه هر کدام سراغ بازیکنان مختلف پرسپولیس رفته و از آنها مصاحبه می‌گرفتند، عیسی به درخواست هیچ کدام پاسخ نداد!
در تصاویری که از آن صحنه‌ها باقی مانده چند خبرنگار سراغش می‌روند و او وضوح نشان می‌دهد که عصبانی است و نمی‌خواهد مصاحبه کند. او حتی معمولی‌ترین کار رایج در این شرایط یعنی گرفتن عکس یادگاری با طرفداران پرسپولیس را هم رد کرد! در این مسابقه عیسی در هر دو نیمه یک گل مسلم را از دست داد. یک دعوای لفظی با سروش رفیعی هم داشت و چند درگیری با حامد لک اما مهاجم دزفولی آنقدر با تجربه هست که از این بالا و پایین‌ها در فوتبال زیاد دیده باشد. پس دلیل ناراحتی او نمی‌تواند اتفاقات طول ۹۰ دقیقه باشد!
و جالب‌تر اینکه ۴۸ ساعت از بازی گذشته و هیچکس سراغی از عیسی ندارد که بپرسد بابت چه آنقدر ناراحت و افسرده بود!
