جواد نکونام این فصل زیر فشار بسیاری قرار داشت. بازیکنان که می‌خواست را نگرفتند و سپس مدیرعاملی آمد که با او نمی‌توانست کار کند. باشگاه بزرگی مثل استقلال همیشه زیر فشار توقع هواداران است و حاشیه هم از سر و کولش بالا می‌رود. اما همه اینها دلیل نمی‌شود که اشتباهات نکونام را نبینیم. او با آن کوه تجربه بین‌المللی باید تکیه‌گاه تیمش میشد و راه درست را از بی‌راهه به بازیکنانش نشان می‌داد. دادن آدرس غلط به هواداران و بازیکنان بزرگترین اشتباه نکونام بود که آخرین بار بعد از بازی مقابل نساجی رخ داد.
نکونام بعد از آن مسابقه و از دست دادن صدر جدول حرف‌هایی زد که تا همیشه در کارنامه‌اش می‌ماند. او با تاکید روی شایعه کودکانه فضای مجازی که برخی برای سلب مسئولیت و رفع تکلیف به آن متوسل می‌شوند، جایگاه خودش را هم تا حد غیرفوتبالی‌ها تنزل داد.
نکونام گفت که در این سالها یک جام برای آن تیم کنار می‌گذارند و بقیه برای یک جام دیگر می‌جنگند! حرفی که در تمام این سالها دست‌اندرکاران استقلال بهانه کم کاری خود کرده بودند و روح ورزش و رقابت را هم زیر سوال می‌بردند. در لحظاتی که استقلال با یک گل از گل گهر پیش بود، شمس آذر گل مساوی را به پرسپولیس زد. تمام رسانه‌ها در همه جای دنیا در چنین شرایطی جدول آنلاین دارند و در آن لحظه استقلال با ۶۴ امتیاز دوباره صدرنشین بود و پرسپولیس با ۶۳ امتیاز دوباره به رتبه دوم برگشته بود.
اگر نتایج به همین صورت می‌ماند، حالا دوباره استقلال صدرنشین بود و سرنوشت قهرمانی را در دست داشت. اما برای همان دقایق و تا زمانی که مسعود ریگی گل دوم را زد، خیلی مهم است که بدانیم نکونام به چه فکر میکرد؟! چه چیزی می‌خواست به افکار عمومی بگوید؟ اینکه تکلیف جام آن تیم چه شد؟ تکلیف آنها که می‌خواستند آن تیم جام بگیرد چه شد؟!
