در همه جای دنیا لیگ برگزار می‌شود تا تیم‌های ملی هر کشور پشتوانه‌ای قوی داشته باشند. جوانان می‌توانند در لیگ خود را نشان داده آینده‌ای بهتر برای خانواده و کشورشان بسازند. اما در فوتبال ما متاسفانه از زمانی که نتیجه‌گرایی محور شد، خیلی از تیم‌های لیگ جرات میدان دادن به جوانان را نداشته و ندارند. آنها که پول دارند ستاره می‌خرند و آنها که ندارند، ترجیح می‌دهند به بازیکنان با تجربه اعتماد کنند.
هوادار استثنای سال‌های اخیر در فوتبال ایران بوده است. تیمی که وقتی با رضا عنایتی به محض تاسیس از لیگ آزادگان به لیگ برتر آمد، خلاف آب شنا کرد و به دنبال بستن تیم با بازیکنان لیگ برتری نرفت.
هوادار با همان اسکلت لیگ آزادگان، فصل اول در لیگ برتر کارنامه قابل قبولی داشت. بعد از عنایتی، ساکت الهامی، سپس محمود فکری و حالا مسعود شجاعی همگی به همان مسیر رفتند که این نشان می‌دهد باشگاه هوادار برخلاف خیلی باشگاه‌های ما یک دکترین و فلسفه مشخص دارد که با رفت و آمد آدم‌ها تغییری نمی‌کند.
همین حالا در لیگ برتر بازیکنانی مثل سعید سحرخیزان هستند که از هوادار چهره شده و حالا ستاره تیم‌های دیگر هستند. یعنی بازیکن سازی و اعتماد به جوانان و فضا دادن به رشد پتانسیل آنها برای فردای فوتبال.
هوادار در ترکیب خود هم بیشتر از همه تیم‌های لیگ برتر بازیکن جوان دارد و به آنها میدان می‌دهد. در فهرست این تیم محسن سفید چغایی، محمد عباسی، علی ملکوتی خواه، مهدی باقری، فرهاد زاوشی، امیرحسین بهادر، مهدی گودرزی، محمدعلی عبداللهی، محمد دیندار، ادریس رحمانی و مجتبی لطفی اغلب بازی‌های این فصل بازی کرده‌اند که جملگی اولین تجربه آنها در لیگ برتر و در سن زیر ۲۱ سال است.
البته هوادار بازیکنان بالای ۲۵ سال هم دارد که برای اولین بار به آنها اجازه حضور در لیگ برتر داد ولی ملاک و معیار ما اینجا جوانان است. جوانی مثل آرشا شکوری که در تیم ملی نوجوانان توانایی و لیاقت خود را نشان داد و در پست حساس دروازه‌بان در بازی بزرگ مقابل پرسپولیس به میدان آمد و با وجود دریافت گل کارنامه‌ای قابل قبول از خود به جا گذاشت. کاش هر فصل تعداد تیم‌هایی مثل هوادار در فوتبال ما بیشتر و بیشتر شود.
بیشتر بخوانید:
