قبلاً بارها گفته بودیم که تا فرهنگ و تفکر درست نشود، با آمدن تکنولوژی و به روز شدن مشکلی حل نمی‌شود. هر تکنولوژی در نهایت ساخته دست بشر است و باید توسط بشر مورد استفاده قرار گیرد، پس تا وقتی ذهنیت آن بشر درست نشود هیچ تکنولوژی به درد ما نخواهد خورد.

فرهنگ غلط حمله به داور و زیر سوال بردن تصمیمات داوری ریشه بسیاری از مشکلات فوتبال ماست. هر کس در هر لباسی به خود اجازه می‌دهد تمام کمبودها و اشتباهات خود را گردن داور بیندازد. در قدیم رسانه‌ها این وظیفه را بر عهده داشتند و همه مشکلات تقصیر آنها بود، اما حالا مشکلات بیرون زمین گردن ماست و مشکلات درون زمین را داوران گردن می‌گیرند!

وقتی اعلام شد دربی با کمک داور ویدیویی برگزار می‌شود، مثل روز برایمان روشن بود که حضور این مهمان عالیقدر هم کمکی به فضای فوتبال ما نخواهد کرد. در تمام دنیا داور تصمیم می‌گیرد و اگر جایی نیاز داشت، به وی ای آر مراجعه و استناد می‌کند.

اصلا اسمش رویش است، کمک داور ویدیویی نه داور ویدیویی! قرار نیست تکنولوژی و ویدیو داوری کنند، قرار است کمک کنند.

در جام جهانی ۲۰۱۸، علیرضا فغانی فقط به این دلیل تا مراحل پایانی بالا آمد که در طول قضاوت‌هایش هرگز نیازی به کمک VAR پیدا نکرد. همین فغانی در جام جهانی ۲۰۲۲ کاندیدای قضاوت فینال بود اما جایی در تصمیمش تردید کرد و از کمک داور ویدیویی کمک گرفت و چون تصمیم آنها اشتباه بود، فغانی قربانی شد.

فیفا و قوانین، داور را مسئول اول و آخر نتیجه یک مسابقه می‌دانند. آنها همه  جور امکاناتی برای کمک به او در نظر می‌گیرند اما در نهایت اوست که باید تصمیم بگیرد. پس رفتاری که با فغانی شد کاملاً درست بود.

حال به دربی خودمان نگاه کنید؛ از دقیقه اول بالا و پایین پریدن‌ها، داور در یک متری صحنه است و خیال همه از بابت حضور کمک داور ویدیویی جمع اما باز بابت هر سوت، بابت هر اکت، بابت هر نگاه، به داور حمله می‌شود. انگار نه انگار که داور هست و کمک داور ویدیویی هم هست، همه به تنظیمات کارخانه برگشتند و می‌خواهند به هر نحو ممکن روی داوری تصمیم تاثیر بگذارند!

واقعا در این شرایط چه کسی می‌تواند وظیفه‌اش را درست انجام دهد؟ و در نهایت هم که دیدیم رفتار آماتوری در نهایت به خواسته‌اش رسید اما این فوتبال بود که باخت...