صحبتها درباره وضعیت تیم ملی ایران در جام ملتهای آسیا بسیار است. این حرف و حدیثها نیز پس از دیدار با ازبکستان، بیش از گذشته اوج گرفته و شرایط فنی تیم ملی در نیمه دوم همین مسابقه باعث شده تا خیلیها، آن حالت دست به عصا را کنار بگذارند و صراحتا انتقادهای خود را بیان کنند.
واقعیت ماجرا اما چیست؟ آیا تیم ملی که کیفیت بازیهای تدارکاتی اش مشخص است و به لحاظ فنی هم تعریف چندانی مقابل همین حریفان نسبتا ضعیف ندارد، چگونه میخواهد در مرحله حذفی جام ملتها، شق القمر کند؟
حقیقت این است که این بازیکنان منتخبِ حاضر در تیم ملی در دوران اوج فوتبال خود (در شرایطی که کارلوس کیروش را بالای سر خود داشتند) فقط موفق شدند چند بار نسخه کره جنوبی را بپیچند و شکستهای سختی به این تیم تحمیل کنند اما در نقطه مقابل، برابر حریفی مثل ژاپن حرفی برای گفتن نداشتند.
بیشتر بخوانید: تحلیل تازه جلال چراغپور از آخرین وضعیت فوتبال ایران؛ حداقل ۲ بازیکن قدیمی در تیم ملی بمانند/ سبک بازی این تیم کاملا سنتی است
در جام ملتهای آسیا، ایران مقابل هر کدام از این تیمها (ژاپن، کره جنوبی، عربستان و استرالیا) قرار بگیرد احتمال حذف شدنش وجود دارد؛ تازه از تیمهای درجه ۲ فوتبال آسیا مثل عمان، ازبکستان و ... هم نباید بی تفاوت گذشت.
کار تیم ملی در جام ملتهای آسیا، فوق العاده سخت و دشوار است و اینکه مربیان تیم ملی وعده سومی در این مسابقات را میدهند، بی حکمت نیست. آنها خودشان هم میدانند شانس رسیدن ایران به فینال، بسیار اندک است و قرار گرفتن در جمع چهار تیم و نهایتا سوم شدن نیز فضیلت خاصی در کارنامه تیم ملی کشورمان محسوب نمیشود. یعنی نمیشود با تکیه بر عنوان سومی، کارنامه تیم ملی را موفقیت آمیز قلمداد کرد. از این حقیقت محض لطفا چشم پوشی نکنید که بعدها در صورت رخ دادن هر اتفاقی، جای گلایه باقی نماند.
صعود به جام جهانی در این شرایطِ راحت و کم دغدغه نیز، باز چیزی بر داشتههای تیم ملی اضافه نمیکند؛ چون همه این اتفاقات در گذشته رخ داده و چیز تازه ای نیست. بنابراین باید به این واقعیت اعتراف کرد که فوتبال ایران در جام ملتها، تنها در یک صورت میتواند در قیاس با گذشته، ادعای تغییر و تحول داشته باشد؛ اینکه معجزه ای در راه باشد و تیم ملی قهرمان جام ملتهای آسیا شود...