وقتی پرسپولیس با استقلال تاجیکستان مساوی کرد و به سپاهان باخت و حتی وقتی نتوانست در آزادی صنعت نفت را شکست بدهد از گل‌محمدی انتقاد کردیم اما انصافاً او در ریاض خیلی خوب پرسپولیس را ارنج کرد و تعویض‌های درستی هم انجام داد، حالا بماند که نبیل باهویی یک فرصت پرسپولیس را سوزاند!
بزرگ‌ترین حسن گل‌محمدی در عربستان این بود که توانست با آنالیز درست النصر تمام ستاره‌های مطرح این تیم از جمله رونالدو و سادیو مانه را مهار کند. رونالدو فقط یک موقعیت داشت که آن هم طبیعی بود. بقیه مردان هجومی النصر هم کاملاً مهار شدند به طوری که در کل ۹۰ دقیقه این تیم موقعیت چندانی نداشت و به جرأت می‌توان گفت موقعیت‌های گلزنی پرسپولیس بیشتر و خطرناک‌تر بود. این درست که پرسپولیس در دو بازی رفت و برگشت حتی نتوانست یک گل به النصر بزند اما در دیدار دوشنبه شب تیم برتر میدان بود هر چند که ۱۰ نفره شدن النصر هم تأثیرگذار بود (پرسپولیس هم در بازی رفت ۱۰ نفره شد.)
اگر پرسپولیس یک مهاجم شش‌دانگ و گلزن داشت یا مثلاً اگر ترابی نیمه دوم افت نمی‌کرد قطعاً می‌توانست دروازه النصر را باز کند ولی همین مساوی هم با توجه به شرایط کلی دو تیم بد نبود و حداقل اینکه پرسپولیس را کاملاً به صعود امیدوار کرد. حالا شاگردان یحیی می‌توانند با شکست دادن الدحیل در تهران و در حضور هزاران هوادار خودی به هدف خود برسند که البته دور از دسترس هم نیست در حالی که اگر قرمزها در ریاض باخته بودند کار تمام بود و ارزش مساوی با النصر دقیقاً به همین دلیل است.
هنوز خیلی‌ها می‌گویند جریانی به دنبال برکناری گل‌محمدی از پرسپولیس است و اشاره آنها به تیتر بعضی از روزنامه‌هاست اما شک نکنید که یحیی آدم استعفا نیست و اگر در بازی‌های آینده هم (مثلاً دربی) نتیجه بگیرد هیچ‌کس نمی‌تواند او را برکنار کند چون در آن صورت هواداران پرسپولیس هم پشت این مربی می‌ایستند و حمایتش میکنند. یحیی باید بتواند مثل بازی ریاض از بازیکنانش به خوبی بازی بگیرد و در لیگ هم پرسپولیس را بالا بکشد که این مهم با توجه به پتانسیل فنی پرسپولیس کاملاً امکان‌پذیر است. گل‌محمدی البته حتماً باید فکری برای خط حمله کم‌اثر تیمش بکند تا بتواند بازی‌های مهم را ببرد. مثل همین بازی با النصر که تأکید می‌کنیم اگر پرسپولیس مهاجم گلزن داشت با هر سه امتیاز به ایران برمی‌گشت.
