تیم ملی نوجوانان کشورمان ستاره درخشان این روزهای ورزش ماست. کار بزرگ این تیم در جام جهانی باعث غرور و سربلندی همه ایرانیها شده و هر آنچه یک تیم ملی باید برای خوشحالی مردم کشورش انجام بدهد، این تیم دارد و انجام داده است.
بعد از پیروزی درخشان مقابل برزیل و آن شکست ثانیه آخر برابر انگلستان، بچههای تیم ملی بازی سوم را هم بردند تا با ۶ امتیاز از گروه خود صعود کنند. ما صدرنشین این گروه نشدیم، در حالی که برزیل و انگلستان - دو قهرمان جهان که روی هم 5 قهرمانی جام جهانی در این مقطع دارند - نیز مثل ما ۶ امتیاز داشتند.
انگار دستی از آسمان هوای این تیم را دارد. اگر صدرنشین گروه میشدیم در مراحل حذفی مسیر سختتری تا نیمه نهایی داشتیم! در حالی که حالا باید با مراکشی بازی کنیم که از یک گروه آسان بالا آمده و به مراتب راحتتری برای ماست.
به قول «حسین عبدی» اسم اسپانیا میتوانست روی کار بچهها تاثیر بگذارد و البته که همه تیمها قوی هستند و حق نداریم هیچ تیمی را دست کم بگیریم. نگران هم نیستیم چون حتماً حسین عبدی این مهم را به شاگردانش آموخته است. او از جزییات نمیگذرد، چه رسد به کلیات.
بچههایی که مقابل برزیل از اسم حریف و چهار قهرمانی جهانش نمیترسند، تیمی که تا دقیقه ۹۰ مقابل انگلستان آن جور میجنگد، حتماً برای پیروزی مقابل مراکش به میدان میآید.
و مرحله بعد رقابت با برنده مالی و مکزیک، مسیری راحت تر به نسبت سایر رقبا تا نیمه نهایی، دست تقدیر برای این بچهها تاریخ سازی و بزرگی نوشته است. این بچهها اصلاً برای بزرگی و نوشتن تاریخ به دنیا آمدند!
حرف فنی با این تیم نداریم، وظیفه و رسالت ما حمایت از آنهاست. حسین عبدی هم ثابت کرده که چه روانشناس قهاری است. خیالمان راحت است و نه از تغییر شهر مسابقه میترسیم و نه از بارش سیلآسای باران در مناطق حاره استوایی!
حتی با یک جفت کفش و با یک دست لباس ایرانی اهل کارهای بزرگ است، «رستم است و یک دست اسلحه» و آنچه این بچهها را تا قله تاریخ هدایت میکند امکانات نیست. غیرت آنها، دعای خیر مردم و غرور نام «ایران» است. پس منتظر ورق دیگری از تاریخ سازی تیم ملی نوجوانان هستیم...